ölümleri böyle kategorize etmek veya üzülmemek, Psikolojik sorunları olan çok problemli bir insan olduğunuzu gösterir. Junkee veya bir başka bağımlılık sahibi ne olursa olsun bir canlının ölümüne üzülmemek ağır bir hastalıktır, insanlığınızın büyük bölümünü kaybettiğinizi gösterir. bir yerlere kapatılıp uzun süre ağır ilaçlarla tedavi edilmeniz lazım.
şekerin tüketim biçimi, bağımlılığı ve keza yarattığı sağlık sorunları nedeniyle uyuşturucu ile eşdeğer tutulduğu bir dönemece girdik. dolayısıyla buyrun burdan yakın ve şeker bağlantılı ölümler için ne hissedeceğinizi bir düşünün. ama "benim uyuşturucumdan ölen kahraman, başkasının uyuşturucusundan ölen değersiz" dersek işimiz var demektir.
sözlüğü liberaller basmış. sikeceğim yapacağınız algıyı. uyuşturucu bağımlısı ölmüş ise toplumdan bir pislik daha eksilmiştir. nokta. ölen kişi ünlü de olsa, evsizin biri de olsa, yakın akrabanız da olsa.
salağa yatmak diye bir tabir vardır. hani bazı durumlarda anlamamış gibi, beyin çalışmıyor gibi yapmak iyidir/gereklidir anlamında. şu an fark ettim ki, insan salağa yatıp bir türlü kalkamıyorsa sonuçları kötü oluyormuş.
şimdi ölen insan dünyaca ünlü bir şarkıcı/sanatçı vs ne dersen de. doğal olarak bu insanın her tarafta hayranları var ve ölüm haberini aldıkları anda üzülüyorlar. bunun neresi bu kadar karmaşık da anlaşılmıyor, meraklar içerisindeyim.
gelen yorumlar da ''şarkılarını severdim üzüldüm, sesi harikaydı üzüldüm'' ekseninde. bir kişi de çıkıp dememiş ki ''ne güzel de uyuşturucu kullanırdı. üzüldüm'' diye. ee o zaman ''pis keş:((('' tavrı niye?
uyuşturucusundan bize ne? sanki gırtlağına para dayayıp kokain parasını senden alıyordu amk.
üzülen ölen ünlü diye değil sevdiği ve değer verdiği bir sanatçı olması nedeniyle üzülür. bu mantıkla düşündüğünde hergün milyonlarca kadın ölüyor sende üzülmüyorsun haberin bile olmuyor ama ölen o kadınlardan biri senin annen olsa üzülürsün.
her şeyi geçtim, insanız, hepimizin hatalar yapabiliyoruz. yarın benim sokakta kokain krizinde sürünerek ölmeyeceğimin garantisi var mıdır? yoktur. hata yaptılar diye kimseye karşı taş yürekli olmamak gerek. sonuçta, bir sebepten ölen biri var. bir an için ismine bakmadan onun için üzülebilmeli insan. bu kişi kendine ya da başkalarına acı çektirmiş olabilir, ölümünün sorumlusu olabilir ya da çok kötü bir insan da olabilir. ama unutmayın, herkes masum birer bebek olarak doğuyor ve onları eli kanlı katillere, uyuşturucu bağımlılarına, şiddet meraklılarına, tecavüzcülere çeviren bizleriz. demem o ki, bir saniye için karşındaki insanın kim olduğuna bakmadan onun için üzülebilmeliyiz. hatalarının ya da günahlarının bir önemi yok zira artık, öldü.
bunu amy w. için söylemiyorum. herkes için geçerli bu. kimse için gebersin puşt dememeli insanoğlu, diyememeli. dedim ya bebeklerden bu insanları yaratan toplumdur. biraz daha şanssız olsak (ki ilerisine dair kimsenin garantisi yok) biz de aynı konumda olabilirdik. bunu düşünmeli insan yadırgamadan önce.
hoş karşılanabilir, normaldir de, dinleyicilerine saygısı olmayan bir uyuşturucu bağımlısının öldü diye efsaneleştirilmeye çalışılması çok manyakça geliyor insana.
sonuçta bir insan öldü diye üzülmektir. sokayım böyle insanları yaftalayanlara, aa bak o içkici,buda uyuşturucu bağımlısı,buda keş sokayım arkadaşım sanane sanane . madem sen üzülmüyorsun, üzülenlere saygı göster.
tam da sözlük iki yüzlülerine has bir davranıştır. şimdi hiç tanımadıkları sıradan bir adam, aşırı uyuşturucudan ölmüş desek, gebersin puşt derler. ama ölen ünlü olunca hepsi üzülüyor. yazık valla. ben de size üzülüyorum yeminle.
