tutkusu her neyse kavuşmayı ümit eden insandır. farklı fotoğrafları vardır. kimi zaman gün içinde bir bankada bir köşede oturmuş yaşlıların yanında sıra beklerken, yalnız başına elleri ceplerinde yolllarda usul usul yürürken, apartmanın kapısını vurup seri adımlarla eve çıkarken, uyandığında şuursuz biçimde tavana bakarken ya da birçok şey. unutulmak var ya günün birinde bir korku, bi kaygı almış yüzünü. belki kanayan yaraları vardır. dinmesini bekler. belki karın tokluğuna yatıp kalkar. AMA zaman abaküslere dönüşmekten başka bir işe yaramaz. vakit kavuşmak varsa ucunda sevindirir. umudun milyonlarca tonu ve rengi var. hep bi yarın olsun bilmecesi ve yalanı. oluyor işte. hayatımızda en çok olan şey belki de yarın. uyanıyorsun ama yine o lanet hayal kırıklığı ve mutsuzluk. değişen hiçbir şey yok. çoğu zaman dünü arıyorsun. ne uyumak ne de yarına uyanmak yüzündeki asabiyetin kızıllığını çekip almıyor. günde güne daha fazla kızarıp güneş gibi usul usul dağların ardından batıyorsun.
Hala umutlu insandır. Umudu, neşesi, heyecanı henüz kaybolmamış; uğruna sonraki günü iple çektiği bir sebebi vardır. Bu heyecanını hiç kaybetmemesi, (u)mutlu kalabilmesi dileğiyle..
bu aralar içlerinde bulunduğum insanlardır. her yeni doğan gün yeni beklentileri de beraberinde getiriyor akşamları sevemez oldum akşam demek ayrılık demek bir süredir..
