küçükken zayıflığımdan ötürü akşamları pek yiyemezdim.yaş ilerledikçe kilo aldım tabi,hem de fazlasıyla neyse konu bu değil.Akşamları yiyemediğim için de yemek saatinden 4 5 saat sonra acıkırdım.Ve genelde bu zaman yatma zamanına denk gelirdi.Anamla başımızı yastığa koyardık ve ben "ana karnım acıktı" şeklinde neredeyse her gece tekrar ettiğim cümleyi kurardım yamalak türkçemle(düşünün yarım bile değil,sadece yamalak).Ve annem artık benim "kendini yok et" düğmemin tetikleyicisi olan önceden hazırladığı karşılık cümlesini kurardı.Aç yatan tok kalkar.içimden söylenerek arkamı dönerdim ve bütün gece ağlayarak o geceyi zindan ederdim.Ama canım anam asla o gece kalkıp bir şey hazırlamazdı.Çünkü o andan itibaren Aç yatan tok kalkardı
Öyle şeyler yoktur. Uyumak yaşanılanı beyinde pekiştirir. Bu yüzden acı çekerken uyursanız o acıyı unutmamız daha zor olur. Tıpkı çivileme yöntemiyle ezber yapmak gibi.
