uyuyunca geçmesini dilediğiniz şeyin ne olduğuna bağlı.
mesela o gün ve öncesinden kaynaklanan moral bozukluğuna uykunun tedavi edici etkisi olabiliyor elbet. fakat ortada ciddi ciddi bir sorun ve geleceğe yönelik kaygı varsa işe yaramıyor malesef.
sabah kalp sıkışıklığı, iç kararması, bi ton korku kaygı düşünce ile uyanilinca geçen his.
nasil yani uyudum dinlendim mi ben simdi?
hmmm tamam eee napiyoruz?
hadi nefes almaya devam bari napalim, eyleşelim eccük daha.
Küçüklüğümden beri sorunlarımla baş etme yöntemim uyumak.
Bu yüzden ne zaman mutsuz ve üzüntülü olsam uykum gelir.
Sanki uyuyup uyanınca geçecek gibi.
Geçmediği gibi, sarhoşmuşçasına uykulu dolaşıyorum bu ara.
Belki de kahveyi sevmem bu yüzden, bir çeşit panzehir olmuş bana.
Haydi, iyi geceler. Umarım bu sefer geçer.
Dünyanın en iyi hislerindendir. Ama geçmez efendim. Şiddeti büyük olan acılar, sabah olduğunda senden önce uyanıp dolar kalbine. Uykuya sığınmak yetmez. Ölümcül ağrılar çeken biri için morfin gerekir, parol etki etmez. Uyku da böyle işte, ölümcül ağrıları dindirsin diye yutulan parol gibi bir şey.
Gerçeklerle yüzleşmek yerine kaçma isteğini Pavese koyuyor: "kaç yaşında olursan ol uyuyunca geçecekmiş gibi gelecek. Kaç yaşında olursan ol uyuyunca geçmeyecek." Ama reçeteyi her zamanki gibi nietzsche yazıyor: "uyuyunca geçmiyor, uyanın artık konuşmamız gerek!"
Uyuyunca geçecekmiş hissi ile uyuyup geçen pek çok şeyden biridir. Çoğu da geçer. Geçmeyecek gibiyse zaten öyle bir hissiyat da gelmez. Boşuna bekleyip uykusuz kalmayın bari hiç olmazsa. Yatın uyuyun.
Hayal kırıklığına atılan ilk adımdır.
ikinci adim daha fenadir.
Uyandığın zaman ilk beş on saniye her şeyin normal olduğunu, geçtiğini sanma hissi. Bir an tertemiz uyanirsin oha sabah olmuş lan dersin tüm dertler tasalar sorunlar unutulmuştur.
Uyumuşsun ve her şey geçmiş hissi.
Sonra bir bir gelir her şey akla.
Yıkım başlar.
Çok sıkıntılı zamanlar geçirdiğimiz günlerin ilk günü. Hastanede tekli refakatçi koltuğunda uyuyorum annem başımda beni uyandırıyor, agliyormusum uykumda. Rüya görüyordum bence ondan.
Uyanır uyanmaz anneme sarılıp ağlamaya devam ederek çok kötü bir rüya gördüm kanser olmuşsun hastaneye yatıyorduk diye anlatmaya başladım.
Sonra işte beş on saniye geçti. Annemin de ağladığını duydum çevremde baktım. Annemi ittim. Uyumaya devam ettim.
Gelir geçer hisleri sevmiyorum, ve bu da onlardan biri.
Sevmesem de kötü günlerin bitmesi için, ugursuzluga doğan güneşin batmasını beklemek için bir umuttur bu his
