boğazım düğümlendiğinde,
elimden gelen hiçbir şey olmadığında,
kapana kısılmışken...
beni boğan herşey,
beni yaşamaya küstüren ne varsa gözlerimi açmamla birlikte normale dönecek hissi...
çocukluğumdan bu yana hep böyle hissettim.
sizin hayatınızı bilmiyorum; ben de çokça işe yaradı gözlerimi kapamak.
inandığım, sığındığım küçücük batılımı her defasında işe yarar kıldığı için Allaha şükürler olsun.
küçükken olurdu... bi haltlar yediğimde annem çok kızardı '' babana söylücem akşam eve gelince'' diye tehdit ederdi. ben de tam babamın eve gelme vaktinde uyurdum. uyandırmaya kıyamaz ve geçer diye düşünürdüm. işe de yarardı. uyandırmazdı. halen bi haltlar yediğimde uykum gelir..
uyuyunca geçmeyeceğini herkes bilir. yine de olmasını umut ettiğimiz durumdur.
uyuyunca geçmez, sadece küçük bir dinlenme arası vermiş olursun.
kaçıştır, kendini kapatmanın tek etkili yoludur.
Evet var böyle bir his. Aslında erteliyoruz. Geçmiyor da kısa süre uzak duruyor. His var ancak hissetmemek için uykuya sığınıyoruz. Tabi uykudan uyanınca akla düşer o his.
Kendimi akşam biraz kötü hissetmeye başladım gece daha bir halsızlık çöktü uyuyamadım. Sorunlardan kaçarken en büyük yardımcımız sahte dünyanın sahte ölümü uyku.
Bana yalanlar söyle,ama güzel yalanlar,beklediğim yalanlar ,herşey istediğim gibi olsun yalanlarında,hepsine inanacağım söz,sonrada şimdi uyu sen hepsi geçecek alice de...
kendini bir nevi tedavi edebilen insanların yaşadığı durumdur. kendini inandırırsan, bilinçaltına yerleştirirsen yarım saatlik kestirme bile işe yarar. bunlar hep bilinçaltı.
