insana yaşadığını hissettiren anlardan biridir.
Uyutmaya çalışırken sacınıza ya da kıyafetinize sıkıca tutunmuştur, yüzü göğsünüzün hizasında ve size dönüktür. lal dudakları ile ara sıra emerken yaptığı hareketlerden yapar. Mis kokusunu içinize çekresiniz.
O an dünyanın en güçlü insanı kesilirsiniz. Kainata karşı koyarsınız, eğer bu meleğin tek kılına zarar gelirse diye.
Ömrünüzü onun için feda etmek istersiniz.
iki avuca anca sığabilen, sıcacık varlığı usulca pamuklara kondurmaktır. bıraktığınız anda uyanmamsını istiyorsanız kollarını boş bırakana kadar uykuya dalmasını bekleyin...
boynundan usulca kokusunu içinize çeker ve kendi gözünüzden bile sakınarak dualarla bırakırsınız yataga bebeginizi. üzerinden elinizi çekerken dünyanın en hassas işini yapar gibisinizdir ve onun hayatınızdaki degerini bir kez daha hissedersiniz.
hiç kasmayın ki binbir emek verip, uğraştınız. belki ayağınız uyuştu, karıncalandı. içinizden derin bir "ohh" çekiyorsunuz belki. onu yatağa bırakırken ve kafanızda o uyurken yapacağınız işleri kuruyorsunuz ve belki de onun uyuduğu süre kadar siz de ağırlaşmış gözlerinizi yumacak ve mışıl mışıl uyuyacaksınız değil mi?
malesef o minik şey için sizin planlarınızın hiçbir önemi yok. ayağınızda salladığınız süre boyunca zaten o tüm uykusunu aldı ve gözlerini açtığında da sizinle uğraşacak tüm enerjiyi depoladı. ayağınızda yeniden sallayabilir ve uykusunu getirebilirsiniz ama o bir kere kollarınızda ya da sizinle uyumanın ve sizi yanında hissetmenin keyfini yakalamıştır. bırakmaya kolay kolay da niyeti yoktur. *
çok hassas bir durumdur.
doğru uygulanacak teknikle bebiş uyanmadan ve de canı yanmadan yerine konulabilir.
bebeği doğru tutmanın yolu temel pozisyonu bilmekten geçer;
bir el bel ve popoyu kavrarken, diğer el baş ve oyun arasıdır.
bu noktalardan tutulup sakince * yatırıp elleri tüy kıvamında çekmek suretiyle bu işlem layıkıyla tamamlanır.
(bkz: teyze olan sözlük yazarları)
(bkz: teyze anne yarısıdır) *
o güzelliği yatağına itinayla koyarken zaman dursun, hiçbir şey onu uyandıramasın istersiniz. tek düşünceniz "Allah'ım noolur uyanmasın"dır. ama aradan yarım saat geçer, bebeğin yeri doldurulamaz. hemen uyansın istersiniz, hafifçe sızlanmaya başladığında herkes "ben bakarım" diyerek atılır koltuğundan... talihli kucağında bebekle içeri girince herkes gülümser.
bebek uyanıkken yapamadığınız işlere başlama zamanıdır...çok değil bir kaç sene sonra, keşke seni yatağına yatırdığımda yanında kalıp o bebek yüzüne daha fazla baksaydım diyeceksinizdir.
bu hissi hiç tatmamış olduğumu fark etmekle beraber müthiş bir şey olduğunu düşündüğüm eylemdir. zaten uyuyan bebek başlı başına bir şekerlik abidesiyken onu almak yavaşça, kibarca; uyandırırım korkusuyla yatağına bırakmak hele de uyku halini sürdürmesini sağlayarak yapılırsa... bırakıp da şöyle bir uzaktan izlemek hoş olurdu. ahh ah bi bebiş olsa da uyutup yatağına bıraksam yahu!
meditasyon gibi bir eylem.
zihin boşalır.
tek bir yaşama nedeni vardır o an.
ağlatmadan uyandırmadan yatırmak
sonra öpüp mıncırmamak için kendini tutmak...
sıcacık, yumuşacık, mis gibi kokan, uyumaktan mayışmış, şişko yanakları sarkmış, o tombiş ve kısacık kollarını size doğru açan küçücük minicik bir şey.
eskiden trt'de yayınlanan sunuculuğunu yanılmıyorsam erkan yolaç'ın yaptığı pazar programında yüzük benzeri bir şeyi tele değdirmeden bir uçtan diğer uca götürmeye çalıştığımız oyuna eş değer bir durum. lakin en ufacık bi hatada sistem alarm vermeye başlıyor. tek fark birinde hediyeden, diğerinde uykundan oluyorsun...
