çok sıkıldım. yaşamaktan falan değil, böyle yaşamaktan. amaçsız, tekdüze, durağan... böyle yalnızlık zor dostlar. neye erken kalkacam ki bu saatte uyumuş olayım?
Uyumak zaman kaybı gibi geliyor. Uyuduğum her dakika sanki bir şey kaçıracakmışım gibi. Aslında bir şey olacağı yok, bunu da biliyorum ve o şekilde uyutuyorum kendimi. Bu çelişki ile uyumadığım zamanlar aslında daha çok uyumuş oluyorum. Bu sonuca nereden vardım lan gece gece, keşke uyusaymışım moralim bozuldu durduk yere şimdi.
