geçen çarşambayı perşembeye bağlayan zaman diliminde yaşadığım hede.
ben yurtta kalıyorum ve 6 kişilik bir odadayım. odada genelde ışıklar 12.00 gibi kapanıyor. tabii uykusu olmayan kendi ışığında kendi istediğini yapıyor. o gece herkes uyudu 12.00'da ben hariç. ben saat 01.00'a yakın koydum başımı yastığa kitap falan okuduğumdan... bir saati geçince insanın uykusu kaçıyor ya işte ben o saati geçmiştim galiba çünkü bir türlü uyuyamadım... saat 02.00'a doğru oda arkadaşlarımdan bazıları horlamaya ve beni uyutmamaya başladılar iyice uykum kaçtı.
ben horultudan çok rahatsız olurum. o yüzden horlayanı anında uyarırım. o gece de aynısı oldu. uyardım horlayan arkadaşımı. diyolog çöyle oldu:
aşık olmuşsundur, açılamıyorsundur kıza, gece olur bir hüzün çöker. Hasret ırmakları sel olur yüreğinden akar, düşünür durusun. hayali ile yanar tutuşursun, onu görmek için ruhunu salmak istersin rüyalar alemine, inat eder ruhun gitmek bilmez, özlem öyle içini acıtır ki gelir gözyaşların gözlerinin ucuna tutamazsın ağlarsın, ama uyuyamazsın! *
insanın başına gelebilecek en kötü durumları aklına getirip sürekli olarak bunları yaşıyacakmış gibi düşünmesi sonucu ortaya çıkan kimine göre depresyon belirtisi durum.
belki de en kötüsü sabah, geceden kurduğunuz saatin çalmasına yarım saat kala uyandıktan sonra tekrar uyuyamamanızdır.şmdi tekrar uyusam duymam saati, geç kalırım dersiniz kendi kendinize. dönenip durursunuz. böyle 5-10 dakika geçtikten sonra aman canım daha yarım saat var hem ne yapacağım kalkıp zaten daha uykumu da alamadım diye düşünürsünüz. sonra tekrar uyumaya karar verirsiniz. tam gözlerinizi kapatıp dalmaya çalışacakken, saat çalmaya başlar. heba etmişsinizdir yarım saati. dışarıda güneş doğmakta, her zamanki gibi bir gün başlamaktadır.
hayatında çok nadiren çabucak uykuya dalabilmiş bir insan olarak benim için normaldir. uyuyamam ben, özellikle de sıkıntılı, zor zamanlarımda.
evet efendim benim depresyonlarım uykularıma vurur.
öfkelerim, acılarım bütün kötü şeyler.
zaten dedim ya uykuyla ilgili problemlerim var; kolaycacık uykuya dalan, dalabilen insanlar kadar illet olduğum başka bir şey yoktur.
sakinleşemeyenlerdenim ben.
düşünmeyi bırakıp uykuya dalamayanlardan bir de.
insanların yarısını alıp derin bir uykuya daldığı sakinleştiriciden üç tane içip de yine de morpheusun alemine geçemeyenlerdenim.
abartarak mı yaşıyorum, bilmiyorum.
ama git gide olağanlaşıyor uyuyamamak ve ben duruma da alışıyorum.
bas belası bir rahatsızlıktır. bünye bir kere alıstı mı kolay kolay eski haline dönemez. gün boyu yorucu isler yaparak ya da bir gün hiç uyumayarak sonuç alınabilir.*
kafasında bir sürü tilki dönen insanın gecenin sessizliğine ihtiyaç duymasını takiben, gecenin sessizliğinin verdiği huzur ve alışkanlıktan kurtulamamasından kaynaklanan gönüllü yol. rahat yatakta uyumak da, uyumak için çaba göstermek de boş gelir, bir an için gözler kapanacak olsa, içten ve derinden gelen bir ses böler uykuyu, uyku uyunmaz bir hal alır.
