pek cogunun tedavisi cok kolaydir.
uyunamiyorsa hic kendini zorlayip uyumaya calismadan, yataga yatmadan vakit gecirilmeye baslanir.
bir gece, hadi olmadi iki gece hic uyumadiktan sonra bir yerde mutlaka sizar insan.
berbat bişi.
lan bi sen eksiktin hayatımda.
zaten ağlayamıyorum, adam akıllı konuşamıyorum, düz yolda yürüyemiyorum... şimdi de uyuyamıyorum. negzel uykucuydum ben, 10 oldumu gözümü açamazdım noldu?
biri sizi uykuya dalmamanız için zorlar gibi bir histir. gözünüzü kapatabilirsiniz sadece. anılar ve çıdırtan bir sevgi rahat bırakmıyorsa sizi, pişmanlıklarınız aklınızı kurcalıyrsa, kalbinize dayanılmaz ağrılar giriyorsa, başınız çatlıyorsa uyku kavramı yalan olur efenim. bu eyleme uyuyamamak deniliyor. bir aydır kendisiyle savaş içersinde olup bu eyleme maruz kalanlara sabır dilemişimdir. bünyeyi çok ciddi anlamda alt üst eder. hastalıklara davetye çıkarır. bayılmalara ve iştahsızlığa sebep olur. anlama gücünüzü azaltır. **
özellikle yaşamla başa çıkılamadığı, bir şeylerin hep yanlış gittiği ve bir türlü düzeltilemediği, akıldan intihar senaryoları geçirilip neyse ki cesaret edilemediği dönemlerde, çoğu kez, kişinin kendi belirlediği tercih ve davranışlarıyla kendini taşıdığı varoluş konumuna yönelik bir suçluluk, yoğun bir hoşnutsuzluk duygusuyla aralıksız beslenen huzursuzluk hali yüzünden, kendini sürekli tekrarlayan zihinsel aktivitelerine bir nihayet verememesi, dolayısıyla o dinlendirici uykuya, duyulan acıyı geçici bir süre içinde olsa dindirecek o bilinçsizlik yurduna bir türlü geçememesi sendromu, işkence.
uyuyamadıkça kendini tekrarlar bu. yatarsın, dönersin yatakta, kendine bir ninni söylersin tutmaz uyku, gelmez senin odana doğru. kalkıp bi sigara yakarsın, evde turlarsın yine de olmaz. belki de asıl sebebi yalnızlıktır bunun, huzursuzluktur, yarın sabah kalktığında herkesi mutlu görüp senin hala mutsuz olacağını bildiğindendir. huzursuzluğun, mutsuzluluğun kemirir içini sabah kadar. ve sen yine gözüne uyku girmeden sabahı edersin. bütün bunların adını da uyuyamamak koymak istersin.
önceleri geceleri uyuyamamazken, zamanlar uyumanın gereksiz olduğunu düşünmeye başlayıp zaman geçirmeye yarayan saçma sapan eylemlerinizi sızana kadar sürdürmeye başladıysanız benim gibi, gerçekten korkutmaya başlayan durumdur. artık iki gecede bir uyuyorum. onda da ben uyumaya ikna olana kadar sabah oluyor.
bombok bişeydir. "uyuyamamak" sözcüğünü yazmayı bile güçleştirir. bişey olur mesela, işine yarar bu, içinden dersin ki "lan bak iyi ki uyumuyorum olsun.." sonra aynı uykusuzluk, ilerler, ilerler ve kendini sıfırlar. hiçbir iyi tarafı kalmaz. ki zaten, insanda "iyi tarafından bakacak" hal de bırakmaz.
kafanın içindekiler çözüme ulaştırılamadığında sıklıkla yaşanan durum..yatakta uyuyacağım diye bir o tarafa bir bu tarafa dönüp durmaktansa kalkıp bi sigara tüttürmek daha iyidir.
yavaştan moda giriliyor..
"her nefesle göz kapakların daha da ağırlaşacak.. Öylesine ağırlaşacak ki,istesen bile açık tutamayacaksın.. Göz kapakların daha da ağırlaşıyor.. sanki kirpiklerine taş bağlanmış gibi.. Sanki kat kat göz kapağı eklenmiş gibi.. Şimdi daha derin üç nefes almanı istiyorum.." diye sürer gider..
zamanın geçmesini istemeyen insanın halidir. uyuyamaz çünkü sabah olduğunda bir gün daha heba olacaktır, tam manasıyla yaşanamamış bir gün daha kaybedilmiş olacaktır. her akşam bunun telaşı, üzüntüsü uyutmaz insanı. ama sabah olduğunda da uyanmak istemez bu durumdaki kişi çünkü uyanırsa eğer o gün yine geceye varacaktır, bir gün daha heba olacaktır, bir gece daha uykusuz kalınacaktır.
yorgunluktan geberecek gibi olduğu halde; boş beleş bir günden sonra beynin ait olduğu bedeni cezalandırmasıdır. ah be sözlük,yeni bir günü haketmiyorum ben.
