iki yıl önceki ramazan ayında ailecek başımıza gelen olaydır. annem yemekleri yaptı sofrayı hazırladı ve salona geldi, babam da televizyonun karşısında her zamanki yatış pozisyonunda ve horlamaktaydı. ben de elimde bilgisayar zaman geçsin diye kıvranıyorum. ezana da daha bi saat var. bi baktım annem de uyuyo oturduğu yerde. sonra işte telefon sesiyle uyandık. teyzemdi arayan. bi an çözemedik ne olduğunu sonra bi baktım iftarı yarım saat kaçırmışız. fazladan ibadet etmiş olmanın verdiği gurur* ve açlıkla koştuk mutfağa ama bütün ramazan güldük biz buna. bu da böyle bir anımdır. peki ben bunu neden anlattım ? iş olsun.
