uykuya girdiğimizde ruhun bedenden ayrılıp gezintiye çıkması, uyanırken ise bedene geri dönmesidir. bir rivayete göre bir kimseyi panik içinde uyandırırsak ruh apar topar dönmeye çalışır ve nereden gireceğini şaşırır bu ise oldukça sakıncalıdır.
ruhun karakter+hisler+hafıza(yaşantı)=beyin olduğunu bilmeyen insandır. tüm kutsal metinlerde ruh diye cebrailden bahsettiği halde ruhun insanın manevi parçası olduğunu ve hiç bir kutsal metinde yazmadığı halde ölünce vücuttan ayrıldığını düşünüyorlar anlamıyorum. en güldüğüm de ruh bilmem kaç gramdır ölünce kilo bu kadar azalır lafıdır. (bkz: küsüratlı atayım da anlamasınlar).
Karabasan gerçeğinden yola çıkarak çürütülecek önerme.
Madem ruh bedenden ayrılıyor karabasan gelince neden hem psikolojik hem zihnen hem bedenen kıvranıyoruz?
