cidden bunu yapmadan uyuyamıyorum, kesinlikle vazgeçilmez bi hareket benim için ve sanırım yalnızca buraya bakarak söyleyebilirim ki birçok kişi için de öyle. ara sıra annem yastığı çarşafın altında kalıcak şekilde serer, ben de her seferinde hiçbir şey olmamış gibi uyumayı denerim ama elinde sonunda elimi o araya sokmaya çalışırken buluyorum kendimi. gerisi malum, çarşaf üflene püflene o sıkışık kenarlarından çekilerek kaldırılır, içinden yastık alınıp üste konur ve el(ler) yastığın altında huzurla uykuya dalınır.
başka türlü uyuyamamanı sağlayan fena bir alışkanlıktır. elin kolun bacağın vs uyuşur tabi. fakat en kötüsü sevgilinin de böyle bir alışkanlığının olması, beraber yatarken alternatif yatma pozisyonu denemeleri, fakat dönüp dolaşıp yine her iki tarafın da kolunu yastığın altına sokması, beraberce uyunması.
uyanıldığında parmakları hareket ettirmenin imkansız olduğu eylemdir. kesin bu sefer becerdim sinirleri diye düşündürtür her sabah. sonra sanki kol yeniden çıkıyormuş gibi bi canlanma hissi... yataktan kalkma vakti gelmiştir.
hastalıktır. sabah uyanıldığında kolun hissedilmemesi muhtemeldir. ama yinede çoğu insanın vazgeçemediği bir alışkalnlıktır. ne olursa olsun o eli o yastığın altına koyma gereği duymaya başlanılan eylem.
insanın yastığına sarılıp yanlız uyumadığını hissettiren, hatta kış geceleri ısınmanızı sağlayan güzel eylemdir.böylece daha güven içinde uyursunuz nedeni psikolojiktir tabi...ancak sabah kolunuzda tutulma hissiyle uyanırsınız o da bu durumun cilvesidir.
kendini korumaya almaya çalışan insan eylemidir. yastığa yanağı da yasladınmı bir bacağını bükerek , çenene yakın yere getirdinmi , değmeyin keyfime. offf uykum geldi...
akabinde bacaklar 4 rakamına benzicek şekilde bir bacak diğer bacağın diz hizasına kadar yukarı katlanır sonsuz güven ve huzur içinde sabaha kadar deliksiz uyunur.
