muhtemelen kafasını yastığa koyduğu an misler gibi keyifle uzun uzun uyuyan insandır. günde 3-4 saat uyuyan birinin bu şekilde şaplatıp şuplatacağını sanmıyorum. bilemiyorum.
beni istemsiz biçimde geren bir bilinçdışı eğlemdir. uyurken ağzını şaplatan insandan o an için hoşlanmam bana antipatik ve itici gelir. şlap şlop ıımmmm mmmm . gürültülü uyuan insanları pek sevmem. ben mesela uykuya daldığım pozisyonda uyanırım. gece terlemem hiç bir şekilde rahatsız edici sesler çıkarmam. çevreye çok saygılı biçimde uyumak lazım. her şeyin bir adabı var.
duyulduğu an insanın uykusunu alt üst eden iğğrenç bişeydir. kalkıp boğasınız gelir. boğsanız ne fayda, uyku kaçtı bir kere.
"bi dahakini ne zaman yapıcak?" , "susucak mı ki?" gibi sorulara yönelirsiniz.
Ailemizde sıkça yaşanan bir sendromdur. Dinlemeye kendinizi kaptırınca artık kendinizde düşüncelere girersiniz. Zira 100 desibel 40 metronomla ilerleyen babanın horlayış sesleri, birden bire yavaşlayıp ardından tamamen susunca, "n'oluyo lan? denilir. 10 sn babadan çıt çıkmaz. Artık "hadi ihtiyaar al şunu nefesi!" denir. Gene çıt çıkmaz. Tam babayı kontrol etmek için kalkılır ki birden 150 desibel şiddetinde, sıvıların ve şapırdama seslerinin backgrounda geldiği bir ses duyulur. içten derin bir "ohhhhh" çekilir.
uyku halinde ağızda biriken sıvı maddeleri tekrar yutmak için yutkunduktan sonra ağzından "şlop şlop" sesler çıkararak uyuyan kişidir. aynı odada başka insanlarla kalıyorsanız bu tip insanları her zaman görebilirsiniz.
