Bir zamanlar gençtik ve o bir zamanları köpek gibi özlüyoruz hepimiz. iki saatlik uyku bile bize yeterdi. Msn messenger'da sahura kadar goy goy yapardık. Hatta en kafa arkadaşlarla ortak konuşma başlatırdık ve muhabbetin dibine vururken bir yandan da sahur masasının hazırlanmasını beklerdik. O saatte kadar uyumadığımız için dünyanın lafını işitirdik ama olsundu. Güzeldi her şey. Ben köpek gibi o günleri arıyorum hala. Şimdi tek başıma sahura kalkıyorum. Sahura kalkıyorum çünkü eski performansımı yitirdim. Sahura kadar bekleyemiyorum. Uyuyorum. Hatta sahura kadar oturan gençlerin enerjisini anlamlandıramayan orta yaşlılara evriliyorum. Tatsız tuzsuz, sessiz sedasız sahurlar... Ses olsun diye sahurda youtube'dan açılan kısacık videolarla neşelendirmeye çalıştığım sahur masam... Gerçekler bazen beni deli ediyor her şeyi parçalayasım geliyor.
uykusu ağır insanların oruç tutabilmek için yaptığı eylemdir. bi uyusa bidaha uyanamaz çünkü. kafasında davul çalsalar yine uyanamaz. sahurda yemeğini yer ve yatış o yatış... öğlen 12 de anca uyanır. gününün yarısını uyuyarak geçirdiğinden bu kişinin orucu kabul olur mu bilinmez.
