bizzat sahit oldugum, özellikle hayatini bom bos geciren yaslilarin fobisidir. genellikle yatakta degilde, koltukta, tv karisisinda uyumayi tercih ederler.
Bir daha uyanamayacak olduğunu bilmesinden olsa gerek. çünkü uyku kısa süreli bir kaçıştır. bir usanma, bıkkınlık sonucunda depresyonun dibine vurmuş şekilde bile yatsanız içinizde sizin bilmediğiniz küçük bir umut olabilir sabah herşeyin daha güzel olacağına dair. ama ölüm bir bilinmezlik olarak insanı korkutur ve korkutmaya devam edecektir. Belki anlatılanlar gibi güzel bir cennet, belki berbat bir cehennem, belki de simsiyah bir hiçlik... Bilmiyoruz, bilemeyeceğiz ve doğal olarak korkacağız.
