belki 2-3 haftadır doğru dürüst uyutmayandır. sabah ezanından önce uykuyu getirtmeyen, yatakta üzerine karabasan çökmemiş olmasına rağmen uyanık halinizle kabuslar görmenize vesile olanlardır. ağzınıza sıçanlardır.
harbi psikolog/psikiyatr kıvamına geldim. zaten paranoyak insanız eyvallah. tavanlarda dolaşıyorum yine. ya düşündüğün o kötü senaryoların rüyada birebir yaşanması, uykudan sıçrayarak kalkmak. bildiğin zulüm ya. her gün tekrar tekrar ölmekten başka bişey değil. her gün tekrar tekrar aynı eziyeti çekmekten başka bişey değil.
gelmesin aklıma uyurken hiçbir şey. gamsız olmak istiyorum. umursamazdım bir aralar. öyle olabilmek istiyorum. dünya yansa sikime yansın diyebilmek istiyorum. nokta kadar anlam ifade etmediğini bildiğim şeyleri, uyumadan önce fil kadar büyütmemek istiyorum. kendi kendime kabuslar üretmemek istiyorum.
düşünmemek istiyorum ulan düşünmemek istiyorum. şu sikik beynim bir dursun istiyorum. yoruldum artık. bu kadar fazla düşünmekten yoruldum. şu beynim dursun istiyorum. beynimi dinlemekten kalbimi dinleyemez oldum.
not: paranoyak olmak hakikaten kötü şey amk. valla bak yemin ederim. beynin sürekli çalışması ufak şeyleri büyütmek. ya çok sinirlendim kendime. gidiyorum.
