Kuşkusuz bir anlayabilsem. Yıllardır enteresan bir durum olmaktan da çıktı. Şu an olduğu gibi öyle 3 gündür uyumuyor olarak evin önündeyim. Bazen süre daha uzun. Uyuyan insanları çok kıskanıyorum. Kafam patlayacak gibi.
Depresyon, tam uyuyacakken akla gelen bir söz veya bie olay. iki üç gün önce veya tam o gün veya yıllar önce kavgada veya tartışmada “ ah keşke öyle demeseydimde şöyle deseydim” pişmanlığı.
Çocuğunun lgs sonucu olabiliyormuş. Ben ki dünyanın en rahat insanıyken ya da öyle zannederken bu yıl şu sınav yüzünden kendimi tanıyamaz oldum. Kendim bu sınava girsem böyle üzülmezdim. Ama çocuk başka oluyor işte.
