uyumaktan korkmak değildir o efendim, uykuda ölmekten korkmaktır.
4-5 yaşımdan beri en ağır obsesyonlarımdan birisi uykuda ölmekten korkmaktır. sebebi de ölümü yok oluş falan zannetmek değildir. asıl nedeni planlar yapılan, yapılacak şeylerin olduğu bir gün için uyuyup, hiçbirini yapamayacak olmaktır. ölümün kendisiyle burun buruna gelerek gözleri kapatmaya razı olacak kadar cesur olmaktır aynı zamanda. ölümü tatmayı istemektir.
ne o öyle "yarın da şuraya giderim, şu işim var zaten, ah o kızın gözlerini de gördüm mü başka bir şey istemem." diyerek yatıp kalkamamak ?
Uyumaktan değil aslında, uyanamamaktan korkmaktır.
Uyku ölümün kardeşidir sözünün zihinde bir plak gibi sürekli dönmesi ve tekrar etmesindendir.
Hayrolsun inşallah. Müzik dinleyerek uyumak bu korkumu bastırıyor biraz.
Günde 12 saate kadar deliksiz uyurdum. Kafamı yastığa koyduğum an uyku ile temasa geçmem dakikalar alırdı.
Nazara mı geldim noldum ya. Ben yine saatlerce kafamı gömüp uyumak istiyorum.
Kem gözlere şiş inş.
Kabuslardan usanma sonucu meydana gelen durumdur. Bu korkudan alkol veya benzeri maddelere başvurma eylemi gerçekleşir ve uyku evresine o şekilde geçiş planlanır. Alkolün En azından günü kurtarmak adına kabussuz bir gece için etkileri pahabiçilemez. Yine de maddeler de çözüm olmamakla birlikte daha feci esaretten başka bir halt değildir.
Tek çözüm yolu bir şekilde bu kabusların-sebeplerinin dibini kökten kazımaktadır.
uyumadan önce bastıran düşüncelerden ya da kabus görmekten korkmaktır.
berbat geçirdiğim bir sene uyumayı değil de uyuya kalmayı seçmiştim bilinçsiz olarak. sürekli dizi film izleyip ya da kitap okuyup sonunda dayanamaz ve dalardım. işe gidiyor ve yoruluyor olsam da uyumadan bir şeyler izlerdim muhakkak. uyandığımda da kola ve kek alırdım köşedeki bakkaldan* tekrar dizilere ve kitaplara dalardım. şimdi işler değişti daha rahat düşünebilmek için yatıyorum artık.
