çok fena derecede sakıncalı ve garip hissiyattır. mesela 2012'nin sanırım kasım ayından beri günlük 3 saatlik uykuyla geziyorum. okula uyumadan gidiyorum çünkü uyursam sabahları uyanamam düşüncesi var. uykusuzluktan mıdır bilmem yemek yeme düzenim bozuldu, günde 5 öğün de yiyorum gün boyunca yemek yemediğim de oluyor. siz siz olun uyumaktan bıkma olayına kapılmayın. ben uykuyu gereksiz gördüm az uyuyayım dedim deli şeyetmiş gibi dolaşıyorum ortalıkta arkadaş. etraftan gelen öğütlerin de haddi hesabı yok.
birkaç gün üst üste on iki saatten fazla uyumanın doğurabileceği sonuç.
insan sadece uyumaktan değil rüya görmekten de bıkar artık. rüyalar rüya olmaktan çıkar inception olur.
yatmaktan sırtınız ağrır. elinizin kolunuzun üstüne yatmaktan, ikide bir bir taraflarınız uyuşur.
havalar acayipse bir sıcak bir soğuk olur insanı canından bezdirir.
ne kadar çok uyursanız o kadar uykunuz gelir. ne kadar çok uyursanız uyanmak o kadar zor olur. uyandıktan sonraki baş dönmeleri artar. kahvaltı kavramı yok olur.
haa şimdi diyeceksiniz ki paşam madem bu kadar sıkıntılı bu iş o zaman uyuma o kadar. eşşek misin? ama bazen yapacak daha iyi bir şeyiniz, ya da yapacak başka bir şeyiniz, alternatifiniz yoktur ve zamanın geçmesi için yapabileceğiniz tek şey uyumaktır.
ilginç olan insanın uykusuzken, uykusunu iyi aldığı zamanlara göre daha enerjik ve neşeli olması. ya da bu sadece bana oluyor da olabilir. bilemeyeceğim.
şahsım adına benim hiçbir zaman uyku düzenim olmadı zaten. zorlanmadan uykusuz günlerce durabilirim ama istersem günde on dört saat de uyuyabilirim. işte bunlar hep dengesizlik.
sonuç olarak her şeyin fazlası zarar.
