evden çıkmadığınız dönemlerde kendinizi ayarlarsınız; sigara, içecek vs gibi bilumum ihtiyaçlarınızı perşembe gününe kadar yetecek kadar alırsınız ki perşembe günü mizah dergisi satan markete gidip çarşamba günü çıkmış olan pengueni ve perşembe çıkacak olan uykusuzu alabilesiniz. gitmişken diğer ihtiyaçlarınızı da ona göre orada halletmeyi planlarsınız. fakat o da ne? beyzadeler cumaya kalmış. siz bütün yiyeceğinizi, içeceğinizi, temizliğinizi onlara göre ayarlarken, adamlar yok ortada.
lek lek gezinirken tesadüfen gözüme çarptığında bu dergiyi alıp okuyor olsam anlamam bile ne gün çıktığını ama ben bu dergiyi takip ediyorum. perşembe günlerini bekliyorum. ortaokul ve lisedeyken, bu dergiler (o zaman uykusuz yoktu tabi) içinde bulunduğum küçük şehirde benim için başka bir göz, başka bir dünya, başka bir bakış açısıydı. üniversitede üniversite öğrencisi olmanın hakkını verdik, okuduk. okul bitti, mecburi hizmete ankara'dan 1200 km uzağa gittiğimde söz konusu ilçede benimle aynı dili konuşan tek arkadaşım oldu mizah dergileri. o da bir tek kırtasiyede ve dağıtım şartlarından ötürü bir gün gecikmeli olarak. ben ve birkaç öğretmen için. şimdi ise altı aydır evdeyim. brutal şekilde ders çalışıyorum. başka bir sosyal hayatım yok. bu haftalık mizah dergileri benim yüzümü güldüren- hatta bana kahkaha attıran tek şey. buradan sonrası yukarıdaki paragrafta bahsettiklerim zaten.
tamam işin içerisinde sanatçılık var, ilham var, eşref saati var, o var bu var da, kardeşim yok mu sizin zor günler için önceden çizip sakladığınız çalışmalarınız? her şeyiniz mi son gün?
Umut Sarıkaya, Yiğit Özgür, Uğur Gürsoy gibi sevdiğim karikatüristlerin, karikatürlerinin yayınlandığı dergi. Fırat, Sami Abi ve hunili karikatürleri çok severim.
artık gününde çıkmamasıyla deli eden mizah dergisi. bir özür yazısı bile olmadan çizerlerin o hafta çizmemesine, hatta aylarca ortadan kaybolmasına ses etmedim mesela. ama artık yeter. üstüne perşembe diye yazmayın bari. her hafta gecikir mi bir dergi arkadaş? penguen'e bakıyorum bazen çarşamba görüyorum raflarda. uykusuz'a bakıyorum hep cuma günleri görüyorum. bir kere perşembe günü görmüştüm de nasıl sevinmiştim.
ya geciktirmesinler artık şu dergiyi ya da cumaya alsınlar gününü, onlar da rahat etsin, okuyucular da...
ender yıldızhan gibi cihan kılıç gibi karikatürün belki de 30 yılına damga vuracak genç yeteneklerin köşelerinden kırpıp göksu gül diye birine kimsenin beğenmediği boktan karikatürler çizdiriyorsun.
alpay erdem, fırat budacı, barış uygur, vedat özdemir gibi yazarların var, dergin karikatür dergisi olmaktan çıkıp yazı dergisi olmak üzere, gidip erman çağlar ı dergiye dahil ediyorsun. (erman çağlar da fena değil ama dergi yazı kotasını çoktan doldurmuş.)
hatır-gönül işleriyle önüne geleni dergiye mi alıyorsun? yoksa türk karikatürcülüğünü ben kurtarıcam diye görev mi üstlendin o bilinmez ama derginin içine sıçmak üzeresin. haberin olsun.
Begeniyle okudugum bir dergidir. Şahsen hastasıyım da diyebilirim. Ama teknolojinin gelişmesinden dolayı dergiyi satın almadan online ortamda okuyabilirsiniz.
Benim tavsiyem dergiyi satın almanız ve yazar-çizerlerin emeğine saygı göstermenizdir.
bu hafta (no: 180) fırat'ımın olmasıyla beni çok sevindirmiş mizah dergisi. ayrıca oky'nin de beni gülümsetmesi sebebiyle ona da teşekkürü bir borç bilirim. (bkz: uykusuz çizerleri kadın olsaydı)
kendileri gibi düşünenler iktidarken tayyip gibi düşünenlerle uğraşan,tayyip iktidardayken buna hala devam eden kendine sokulan cismin acısını her hafta kapağına yansıtan mizah dergiciğidir.
ben bu kadar vurdum duymaz çizer topluluğu görmedim. her hafta biri yok. böyle devam ederlerse çok okur kaybedicekler. madem çizmiyorsunuz, bir özür notu bırakır insan. okuyucuya hiç mi saygınız yok sizin? otisabinize dua edin, oda olmasa yanmışsınız siz. bu kadar sorumsuzluk olamaz.
her hafta merakla aldığım en kötü sayısı bile beni eğlendiren dergidir. penguenden farklı olarak karikatürlerde hayvanlar konuşturulmaz. alpay erdemin hayata dair tespitleri fırat budacı'nın eğlenceli yazıları cihan ceylan ve yiğit özgürün kahkaha attıran karikatürleri ve diğer değerli çizer ve yazarlarıyla içinizi ısıtan stresinizi çekip alan dergidir.ayrıca "kaç yıl oldu?" bölümü en okunası bölümlerden biridir.
