en kritik zamanlarda bile mutlaka uyurum. uykumu alır işime öyle bakarım. benim beynimin enerjisi uyku ile sağlanıyor, ne yapalım allah baba böyle yaratmış, 1.4 uykulu beynim var.
birkaç gün üst üste uykusuz kalındığında , yorgunluk değil bir zindelik oluşur, hatta "tamam ya bundan sonra böyle yaşayabilirim uyumak zaman kaybı zaten." diye bile düşündürebilir. Ama bünye de buna daha fazla dayanamaz ve uyuma isteği ağır basar.
Ne için uykusuz kalındığına göre değerli veya değersiz olur.
Bir annenin, bebeği sebebiyle uykusuz kalması ile, internette, geç saatlere kadar sörf yaparak uykusuz kalmak arasında çok fark vardır.
hiç hoşlanmadığım, bağılı kaldığım durum. ama bugün yeni birşey deniyeceğim. tamamen yarın akşama kadar uykusuz kalacağım ve akşam saat altı civarı uyuyacağım böylece erken yatmış olucağım ve yarın uykusuz kalmayacağım galiba. çünkü daha hiç denemedim. *
alışkın olduğum durumdur.
Yanında bolca düşünmeyi getirir, pişmanlıklarla yüzleşirsin
Konuşmak istersin, derdini paylaşmak
Ama öyle bir yalnızlaşmışsındır ki tek insan yoktur çevrende uykusundan feragat edip konuşabilecek
Açar yazarsın belki biraz rahatlarım düşüncesiyle
insanlar okur farklı farklı yaftalar yapıştırır dejenere beyinlerinin yetebildiğince
Ama bunlardan daha üzücü şeyler vardır düşünülecek
Bu karanlıkta, samimiyetsiz kalabalıktan uzakta, tam zamanı işte
Böyle de pis şeylerdir uykusuz kalmak ve sonrasında gelişenler
bir final dönemi klasiği... özellikle son haftaya sıkıştırlmış ve zamanında asla günü gününe çalışılmamış derslerin birikmesi sonucu başa gelmesi kaçınılmaz olaydır.
