söz konusu olan kişinin yanındaki insanı/ insanları korkutur. korkmayın öcü değiliz. kesinlikle kişinin uyandırılmaması gerekir. rüyayı hissediyoruz hepsi bu. şu da bir gerçek rüyada konuşmak rüyada bağirmaktan iyidir. kardeşimi görmüştüm ruyamda ona bir sey oldu sanmıştı herkes, bütün ev ayağa kalkmıştı artık nasıl bağırdıysam...
üç gündür arkadaşımın evinde kalıyorum, ayıptır söylemesi bildiğin ufak şirin bir ev. yataklar yanyana zira yer yok başka. saat gece üç civarı(imiş.) ben işe gideceğim için erken uyuyorum, o ise yan yatakta internette sonsuzluğa gidiyor.
ben: cihangir'de bir çocuk var!
arkadaşım: ne?
ben: ya off, sonra anlatırım.
uykumda trip atmayı da geçtim, cihangir'de tanıdığım hiçbir çocuk yok. kimmiş tespit eder etmez bu entry'i editlerim.
uykuda kabus görmekten daha feci bir durumdur. kabus görülse kol kırılır yen içinde kalır. ama eğer konuşuyorsanız tamamen savunmasızsınızdır. artık ne söylediğinizi başkalarından duyarsınız.
- oğlum melis kim?
- ne melisi anne ya!
- ne bileyim melisim de melisim sabah ettin.
- ne alakası var yaaaa! *
eylemi gerçeklestirenlerin şizofren olduğunu düşündüğüm durum.
benim bir mustafa abim var buradan götüne koyayım kendisinin, neyse efendim uykuda saçma sapan ''abi sen oraya park ettin ama orası park yeri değil'' ''gel abla eteklerim var'' gibi cümleler kuruyor. sonra uyu uyuyabilirsen amk.
işim gereği koğuş diye tabir edilen en az 4 kişilik odalarda yatmışlığım çoktur. Ama askerdeki kadar uykusunda konuşanını görmedim. Herkes ne çok şeyi kafasına takıyormuş arkadaş..
