kılişeleşmiş bir hikaye olan "helikopterden atlarken şarjör değiştirmek zor oluyor" hikayesinin neredeyse orduda vatani görevini yapmış bütün askerlerin bölüğünde bulunan bir askerin başından geçmesidir. nereye gittiysem hep aynı hikaye arkadaş. hayır ulan herkesin de başından bu geçiyor diye posta da koyamıyorsun ki aq. ayıp olur diye. neyse ama herkesin böyle bir arkadaşı var neredeyse. helal olsun valla. aynı yalanı en azından türkiye'de 10000 bölük varsa 10000 asker söylemiş demektir. bu da mümkün olmayacağına göre, efsanenin kulaktan kulağa yayılıp da yaşanmış gibi anlatılmasıdır. hadi bakalım.
-bir gün yine komutanla alemdeyiz.
-hilmi abi senin çay açık mıydı?
-hee.. açık olsun. hah ne diyordum. bir gün yine komutanla yiyişteyiz. ne diyorum len ben.
duyduğumda "ulan herkes kral gibi askerlik yapmış, bir tek; biz mi rezillik sefillik zorluk içinde 15 ay dağlara göreve gidip, süründük"
diye düşünmeme neden olan yalanın bininin bir para olduğu hayali hikayelerdir.
zaten konuştuğum bütün herkes askerde komutan habercisi olduğunu ve hiç bir şey yapmadığını söylemektedir, şayet bu adamların hepsi söyledikleri gibi askerlik yaptılar ise dağda bizimle göreve çıkan askerler fransadan ithal olarak mı getirlmiştir, bu ciddi bir soru işaretidir.
ben askerdeyken diye başlayan cümlelerin çoğudur.
- abi inanmazsın (inanmaz zaten) bana nöbet yazmışlar bir kızdım, soluğu binbaşının odasında aldım bir tekme kapıya, git abi şimdi oraya hala 43 numara ayak izim o kapıdadır valla.
-takımımla beraber ormandaydık. karanlıktı, rutubeliydi ve belki de 40 dereceydi dostum.. 40 derece.. etrafımızdan sesler geliyordu ama kimseyi göremiyorduk.
lanet olası vietnamlılar etrafımızı sarmıştı, bunu hissedebiliyorduk, havada kokuları vardı. sonra bir anda etraftan ak-47 mermileri yağmaya başladı. 12 kişilik takımımın 8'i o anda öldü. bana da yedi kurşun isabet etmişti ama yılmadım. çıkardım çantadan havan topunu, bam!
vietnamlılar paramparça oldular.
zor günlerdi semih.
+abi sen askerliği kumburgaz'da jandarma olarak yapmamış mıydın?
-bizim askerde kendi ekibimiz vardi, ben cavusdum
+ee?
- bizim ekibi topluyordum sahile falan gidiyorduk, yuzuyorduk, kari kiza bakiyorduk
+sallama olum
- yok lan harbi diyorum, hatta botanikciler diye bir ekip kurmustum egitim esnasinda ormanlik alana gidiyorduk ormani temizliyoruz diyorduk ama biz top oynuyorduk.
bir öğrendik ki tabur komutanı dedemin arkadaşı. gittim yanına "ben ismet aga'nın torunuyum komutanım" dedim. kalktı ayağa bana iki tokat attı. "bana bundan sonra komutanım demeyeceksin, abi diyeceksiné dedi. sarıldık ağladık.
boluk ya da tabur komutaninin postasiydim muhabbeti vardir birde. her askerden gelen ayni herzeyi savurur "boluk komutaninin postasiydim".
ben zonguldak'taki maden iscilerine tas cikartacak sekilde komur indirdip bindirdim, gun geldi butun geceyi tuvalet temizleyerek gecirdim, ama bir gunden bir gune de yuksunmedim bunlardan. askerden gelince de soranlara bunlari anlattim. bak yetmedi buraya bile yazdim. noldu simdi ? incilerim mi dokuldu ?
askerden gelip falancanin postasiydim, falanca albay beni cok severdi diyenlere inanmayiniz efem. onlar da benim gibi bok temizledi, komur tasidi cunku.
anlatının başarısız olması durumunda insanı yaran hatıralardır.
a: bir gün operasyondayız abicim...
x: eeee!?
a: bizim başçavuş var hüseyin, çorumlu.
x: eeeeee!?
a: ................
x: eeeeeeeeeeeeeeeee!?
a: uyduramadım lan bir şey, bekle iki dakika aq.
beşyüz pehahalı deröristin üzerine beni gönderdiler. dediler ki, nervalsin, aslansın, kesersin, süpersin; sie ulan dediler. ben de gittim, elimde baretta, kurşun vermeyi unutmuşlar, şarjör de boş. ama ne yaparsın çıkmışsın elinde uziler bulunan, atom bombasıyla saldıran angutlar karşısına. çıkardım çakıyı, daldım aralarına; parçaladım hepsini geri döndüm.
nükleer başlıklarını da kestim aldım, hatıra olsun diye plütonyumu götüme soktum; osururken bir hoş koku duyuluyo. osurim isterseniz?
-baktık düşman tankları üzerimize doğru geliyor, aldım bazukayı, sürdüm füzeyi namluya, bir koydum tank paramparça.. gel dediler seni genelkurmay başkanı yapalım, kalsın dedim.
normaldir, insanlar hikaye bekler, çemberler oluşturulur, pür dikkat heyecanlı, karizmatik hikayeler beklenir ki dinlenilsin, zevklenilsin. ne anlatsın adam hergün dayak yediğini mi?
vatani görevini yapan tüm insanlar nedense hep rahat askerlik yaparlar. bir allahın kulu da çıkıp beni askerde şöyle yaptılar demez. Komutan kankası olurlar ve askerliklerini çarşıda geçirirler. *
