Çan+ta, klasik Sanskritçe+türkçe, bir zamanlar Hindistan'da indus ırmağının kenarında kurulmuş bir medeniyet olan maurya imparatorluğunda, gupta kadınları meme uçlarına halhala benzeyen ziller takarlardı[bunu harem'de fazlalıkla zaman geçiren hint hükümdarları da afrodizyak etkisi nedeniyle uygulamışlardır]. Bu zil karısını bekleyen erkek için libidinal bir etkide bulunurdu. Büyük iskender Hindistan'ı işgal için sefere çıktığında da, Hint hükümdarı Raca Porus'un haremini de ele geçirmiş, orkestral halde yürüyen bir memeli grubuna rastlamış ve onları haremine almıştır.
Çandragupta'nın kadınları olması dolayısıyla onlara kısaca Çan adını vermiştir. hali ile bu isimlendirme uzun yıllar boyunca hindistan'da devam etmiş, osmanlı imparatorluğu 1538'de Goa bölgesi için portekizliler ile yaptığı savaşlar sonucu hindistan'a doğru yelken açmış ve Gucarat hükümdarı Bahadur Şah'ın portekizliler tarafından öldürülmesi üzerine Osmanlı onun yerine geçen işbirlikçi hükümdarın tiz kellesini vurdururarak meme ucunu çantaya benzeyen küçük bir mahfaza içinde padişaha göndermiştir. bu çan taaa hindistanlar'dan geldiği için çan+ta ismi 1500'lerden beri dilimizde yer almaya devam etmiştir. Padişahın bu "zil nedür kü?" şeklinde sorusuna seydi ali Reis "haşmetmaap ol kadınlar bu zilleri Halematlaruna ve bilcümle avret yerlerine tezyin ederler. yürüdükleründe de bahbaha-i deve gibün ses çıkartırlar. hint hükümdarı kemal-i neşat ve ilbâl geldikte bu zilleri Rekaket ile yoklar" şeklinde cevap vermiştir.
