Sadece yatağını toplamamakla kalmayan insandır. Ne yatağını ne de hayatında üzerine ihtimam göstermesi gereken şeyleri toparlar. Keşke yatağıyla kalsadır ki kalmaz.
ben değilimdir. uzun uzun düşündüm galiba geç kalma pahasına da olsa yatağımı toplamadan evden çıkmışlığım yok. otomatik oluyor her şey. uyanıyorum ve direkt topluyorum.
yarın cumartesi, bir çılgınlık yapayım diye az önce aklımdan geçirdim.
yok.
asla yapamayacağım.
Arkadaşlar üzgünüm ama o insan biraz da benim, uyandıktan sonraki hazırlık evresinde saat o kadar hızlı ilerliyor ki "lan yine geç kaldık iyi mi" diye merdivenleri 3 er 5 er iniyorum.
ilkokulda bir gün ingilizce dersinde bu konu hakkında sınıfça tartışıyorduk. Bu insanı savunan tarafın en önünde ben geliyordum ve ilk gerekçemiz yatağın akşam zaten bozulacak olmasıydı. Bunu duyan ingilizce öğretmenim pek sevgili berna hoca yemekte yeme o zaman dedi ve ben mort. O gün bugün hala yatağımı toplamıyorum.
aslında sağlık açısından doğru olanı yapan insandır. Çünkü yatağı toplayıp üzerini örterseniz, nemli olan yatak iyi havalandırılmadığından bakteri ve diğer canlıların oluşumu için ideal ortam olacaktır.
akşam kız gelecek diye toplamamış da olabilir. hatta üstünde ya bilerek ya da farkında olmadan koyulan bir şeyler de olabilir.
kız: oha yatağın hali ne lan, o düdüklü tencere nedir. damacana da var hem de dolu.
burada hatun kişi kahkahalara boğulur.
ben: ya o damacana 2 haftadır orada, bak sağlama da yapıyorum 2 haftadır yoksun hebe geldi heidi geldi lulu geldi bir tek sen gelmedin.
kız: ağlasam mı gülsem mi kızsam mı napsam sana gel gel saçlarını çekicem.
ben: oha acıyo lan oha imdat imdat, .....
kız: çok açık sözlüsün.
ben: yalan söylesem böyle rahat gülemezdim, güldüremezdim seni. zuahahhaha. ahahah.
kız: oha o nasıl gülüştür lan.
(......)
