dünyanın en gereksiz eylemi. uyumak ne kadar levazım bir şeyse uyanmak da bir o kadar lüzumsuzdur. zordur hem. zor olan şeyler değerlidir klişesi bunun için geçerli değildir bana göre. evet bana göre. zira uyandığımda dünya gözüme daha boktan görünüyor.
otobüste oturmak için birbirlerini iteleyen insanları görüyorum mesela. işe yetişmek, patronundan azar işitmemek için at gibi koşturan, at gibi koştururken de etrafındaki insanlara hayvan gibi çarpıp yürüyen ve arkasına dahi bakmayıp geçip giden insanlar görüyorum. zombiler görüyorum.
her sabah çok zor gerçekleştirdiğim eylemdir. yalnız yaşamaktan kaynaklı geç yatmalar, sabah eylemi zorlaştırmaktadır. sakal traşını bile şirkette olan biri haline dönüştürmüştür bu bünyeyi.
Uyanmak herşeyin tekrarı gibi görünsede bunu asıl kılan sistemin ve insanın kendisidir. Her günü farklı yaşıyor olsaydık, hayat bitmek bilmeyen bir nehir gibi gelirdi.
Uyumak guzel olsada yanınızda sevdiğiniz bir insanla uyanmakta güzeldir.Sosyal çevresi fazla olmayan yada biraz depresif insanlarda kaçış yolu olarakta gözükebilir.
bazı şeylerin artık kafaya dank etmesi durumu. hayatın manasını ve bilmem ne marketin sizi gerçekten kazıkladığı düşüncesinin akılda yer edinmesi. genelde insanın kendine itiraf edemediği şeyleri kabullenmesi belki de.
uyandığında gidilecek yer avuçiçi kadar odada hocanın gözüne gözüne bakarak ders anlattığı yerse iğrenç bir eylem;oysa gidilecek yer(yarından sonra gideceğim gibi)yeni yakınlaştığın hoş bir insanla büyük bir piknik organizasyonu ise en güzel eylem.
uyurken, uykunuzda rüya görürken birisi içeri girer, ölmüş olan birisi, sevdiğiniz birisi, babanız, anneniz, arkadaşınız ve bu kişinin sağlıklı ve yaşıyor olmasına sevinirsiniz. konuşma fırsatı bulamadığınız şeyleri konuşmaktan dolayı mutlu olursunuz. ama sonra uyanınca sevdiğiniz kişi hala ölüdür ve tekrar yas tutmanız gerekir.
insanın var olan sistemi her gün yeniden kurmasıdır. sistem kendisini bu şekilde her insanın uyanışıyla yeniler, tazeler, güçlenir. insanoğlu her uyanışında sistemin üzerindeki baskısını kabul eder ve boyun eğer. bu şekilde sistem kendi üstünlüğünü kurar.
alarm denilen sesi duyduğunda bir robot gibi her sabah karanlıkta yollara düşeceğini kurduğun an. en berbat zaman dilimi özellikle kışın sıcak yatağındaysan.
