hayatınıza aniden girmiş olan birisiyle sabahlara kadar sohbet etmek. gülmek, üzülmek, sevinmek, özlemek ve bütün bunları ayni anda yasamak. kendini lisedeymiş gibi hissetmek. sonra telefonu kapatmayı iki kişininde beceremeyip umitsizce ama nedense mutlu telefonun sarjının bitmesinin beklenmesi.
Ömrümüzün sonuna kadar sürecek olan çalışma hayatımızın bir günü olduğu için sabahın köründe döküldük yine yollara. Ah okullar açılmasaydı da şu trafik olmasaydı.
