unutulmak istenen ama asla unutulmayacak hatıralardır. ben korku yaşamadım zira o gün samsundaydım. gece tv izliyordum birden elektrikler kesildi, balkona çıktım sağa sola bakıntıktan sonra gözlerim yıldızlara takıldı hayvan gibi büyüklerdi ve elimi uzatsam tutacak gibi yakınlardı. harika bir görüntüydü ama her harika şeyin bir b.kluk çıkaracağını bana çok güzel öğretmişlerdi. sabah kalktığımda durumlar kötüydü hemen telefonlara sarılıp akrabalar arandı bir kısmına ulaşıldı, bir kısmına ulaşılamadı.
o gunle ilgili aklimda su anektod kalmisti. Gecen parklara firlayan insan silselisinin icinde arabanin bagajida oturmus sesi acik radyoda konusulanlar:
-evet Kral fm'de arkadaslar bir hayli sallandik lutfen Turkiye'nin neresindeyseniz bizi arayin ve bulundugunuz mevkiyi bildirin.
(zaten telefon baslamistir bile calmaya konusurken)
-merhaba ben kartaldayim burda bir hayli hasar var yan apartman yikildi, biz de kendimizi zor disari attik, mahallede yikilmayan apartman yok nerdeyse..
-tesekkurler(dj) baska bir telefon alalim
-alo, ben kocaeli'deyim... abi kocaeli haritadan silinmistir...
bunu duyunca inceden bir hass..tir, sonrasi belli Ankara'yi bile bu kadar sallayan kimbilir neler yapmisti. Olayin tek trajikomikligi gecenin 3.30 inda gidip gelen isiklarin tamamiyle gitmesine muteakiben titreyen bufelere :"hayalettt " diye bagiran ablamdi.
o zaman edirnede yazlıkdaydım.. ufaktım henüz.. gözlerimi ağlama sesleriyle açtım .. ses içerden televizyonun olduğu yerden geliyordu.. içeri gittim.. herkes toplanmış ağlıyarak, sızlıyarak televizyona bakıyordu.. bende baktım.. baktım... baktım... anlamadım başta ne olduğunu.. baktım.. baktım.. baktım.. ve anladım o kağıt gibi duran şeylerin ev olduğunu.. içlerinde yatan hayatları ve umutları.. o andan sonra o gün bi daha hiç televizyona bakmadım.. bakamadım.. korkdum..
Önce bir gürültü, daha sonra bir kızıllık doldu içeriye, sonra 42 saniye sürecek zelzele.. kimi anne-babalar yavrularını kimi masum çocuklar analarını babalarını ve binlercesi sevdiklerini kaybetti o 42 saniyede.. herkes dışarı çıkmış herkes telaş içinde.. çöken apartmanlar sağa sola yatmış eğilmiş evler.. herkeste aynı dehşet aynı ızdırap aynı acı.. bu büyük marmara depreminin 10. yıl dönümündeyiz.. Rabbim bir daha yaşatmasın aynı acıları..
