Erkek arkadasımın annesi eve yemege davet etti( daha önce bir iki defa gitmişliğim vardı ,muhabbeti hoş beş kadındır) akşamda kalmam için ısrar etti kaldım.Neyse ertesi sabah uyandım bende en gec sekiz dokuzda uyanırım huyum kurusun,müstakbel kaynanacığım da 12 den erken uyanmazmış .bşr saat iki saat artık sıkılmaya basladım mutfaga girdim biraz bakındım falan bulaşık makinesi doluymuş dedim bari öğrendiğim bi kaç seyi yerlestireyim derken tüm makineyi boşalttım birde cay koydum ooh mis beni almasında kimi alsın havalarındayım.derken uyandı birlikte once sıcak suyumuzu içtik mmuhhab ettik sıra kahvaltıya geldi .patates soymak istedi özel bir bıçağı varmış aaa makinedeydi o dedi actı makine boş ay dedim ben sabah boşalttım .demezmi onlar kirliydi .tüm tabak canak makineye tekrar . O an nasıl utandım rezil oldum resmen.
Herkesin deha gibi göründüğü bir kafedeydim. Bilgili gözlüğü olmayanı içeri almıyolar gibimsi. ilk defa dışarı çıkardığım leptopumla ben de yerimi almıştım bu entel dünyada. Leptopumu önüme germiş, ordan Mars’a füze fırlatıcakmış gibi takata tukata uğraşıyodum.
iki ince öksürükle konuşmasına start vererek yanıma bir hanım geldi. Kalın kaşları var, gözlük dev ekran, kulağı küpeden duymuyo. Önümdeki bütün sayfaları indirdim. Öksürüklerine cevap olarak “öhü öhü” dedim. Sesini yabancı insanlarla konuşurken şirin görünme tonuna sokan insanlardandı bu: “Yıa pırdın binim bilgisayara inme indi. Acil bir durum var, sizinkini 5 dakikılığına kıllanıbılır miyim.”
Kıbarcık tavırları bitmeden leptopumu sunmuştum zaten. “Ben de kahvemi yeniliycektim, siz halledin” diyerek kalktım. Leptopla onu başbaşa bıraktım. Özgür dolansın. Kız işini halletmeye başladı, ben de masayı donatıyım dedim. Belki işi filan yoktur, bütün bunlar bir oyundur düşüncesiyle… Neyse kahveleri alıyım da şimdi kendini şakıtır. Yılan gibi de sıra var. Allah’tan masa yakın. Ara sıra dönüp göz çerçeveme alıyorum kızı. içim rahat etsin. Gerçi leptop artık hurdacıya vermelik hale geldi. Fırın gibi ısınıyo. Kim napsın benim çağdışını. Sıra eridiğinde her şeyin “big”inden söyleyip insanları döve döve masaya koştum.
Bi geldim bölgeme. Noluyoruz! Kız benim ekrana tüküre tüküre bağırıyo! Masayı sallıyo filan! Leptopla kavgaya tutuşmuş! “Sensin şıllık, sen kim oluyosun ordan be” diye delleniyo! Hasss! Unutmuşum! Ben Gamze’yle görüntülü konuşuyodum ya! Kulağıma resmen ezan sesleri geliyo şu an! Öldüm ben. Gamze eğer olanları gördüyse şu an buraya füze yollamıştır birazdan her yer patlar. Hay benim aptal kafam! Kıza aldığım kahveyi hemen çöpe. Yüzümdeki bütün gülme kaslarını iptal ettim. Botokstan çıkmış gibi ciddi bir endamla “s.iktir burdan” der gibi bir bakış takıp masaya vurdum.
“Bi saniye siz kimsiniz hanımefendi, napıyosunuz bilgisayarımla” diye çıkıştım. Kız tam bi şey söyliycek gibi oldu “Sus sus bi de konuşuyo” diye durdurdum bunu. Ekrana baktım. Gamze memelerini yumrukluyodu. Ben ölümümü istiyorum.
“Aşkım niye aramıyosun beni telefonla, leptopumu çalmış kız. Şurda iki dakka kahve almaya gitmiştim ya” dedim. Kapattı! Gamze’nin ekran simsiyah! Kapatır tabi, her şeyi naklen izledi, bi de yalan-hikaye uyduruyorum.
***
Ben kafamı masaya vurup kendimi alzaymır etmeye çalışırken baktım yine bu kız. Leptopu verdiğim, hayatımı karartttırdığım. O da saçlarını yolmuş sinirden, etrafında saçlar uçuşuyo.
“Bak özür dilerim. Kız arkadaşınla konuştuğunu bilmiyodum. Bana birden küfür etmeye filan başladı ben de karşılık verdim. Neyse hesaplarımı kapatıcam leptonu alabilir miyim 10 saniye” dedi. insanlık namına verdim. Kucağına aldı. Bi şeyler kurcaladı sonra teslim etti. Gitti. Sinirden minik parçalara bölücem leptopu. Gamze’yi bi kaç kere aradım ama elini no’da basılı tutuyo heralde. Hayata küsüp eve çektim kendimi.
***
Evde aşk acımı çekerken elli kişi aradı açmadım. Arkadaş çevrem, sülale çevrem, iştekiler… Bunlar da eve haciz gelse aramaz, bugün hayata küsmüşüm yalnız takılıcam beni isterler. Derken kapı yumruklarla çalındı. Taş devrinde miyiz noluyo diye koştum. Aynı ayılıkla “Kimsin be” dedim. “Polis” diyo. “Oğlum şımarma kimsin” dedim. “Polis.” “Ya bi s.ktir git” diyorum, cevap: “Polis.”
Acaba birine bi şey mi oldu? Elli yerden telefon geldi, tabi ya! Anaa. Ettiğim küfürlerin korkusuyla kapıyı varlığım size armağan olsun şeklinde açtım. Gördüğüm manzara hakikaten polisti. Bunlar gerçek polisler. Hemen özür geçidi yaptım. Valla özür dilerim yemin ederim özür dilerim… Aklımdan suçlarım geçiyo: Yere çöp atmak, elektrik faturasını geciktirmek, Gamze’yi aldatmak… Bundan dolayı polis mi gelir ya? OHAL’deyiz ya ondan heralde. Bu Gamze “Beni aldattı” diyerek polise şikayet etti kesin. O kapatış hayırlı değildi çünkü. Aldatmak suç mu oldu şimdi! Resmi Gazete de okumuyoruz ki hiç. Kanunlar değişmiş.
Polislere oturun gelin kahve yapcam ehe he dedim ama bunlar şaka takılmıyodu. “Sosyal medya hesaplarınızdan terör örgütünü övücü mesajlar yazmışsınız” dediler. Bir kahvehane kahkahası patlattım! Hohoho! Ama bunlar gülme kaslarını aldırmış. IP adresimi sayıp teknik meseleler açtılar. “Ya abiler ben en son lisede filan face’ten atarlı söz yazmışımdır o kadar. Ben paylaşım bile yapmam ki” dedim. Bunlar saydırınca suçlarımı “Gelin gösteriyim, leptopum işte” dedim. Açtım benim canavarı. Açılmasını bekliyorum daha doğrusu. Isındı alev gibi oldu. Windows yazısını orda görmek için canımı bırakıcam. “Abi bi saniye” dedim içerden pervane getirdim. Üfleme yerine dayadım pervaneyi. Polisler giricek gibi bakarken nihayet açıldı çağdışı leptopum. Girdim tak tak face profilime. Alın dedim. Ben temizim. O da ne! Gözlerim çıkıyodu tuttum. Resmen yardırmışım! Kendimi kaybetsem yazamam bunları. Neler neler! “Abi bunları ben yazmadım” diye ağlamaya başladım paso. Paylaşım saatine baktım ve bingo! Kafede hırpaladığım kız yaptı bunları! Polislere durumu bülbül gibi öterek anlattım. Kafedeki kızdan girdim, görüntülü konuşmadan çıktım. “Şahidin var mı” dediler. “Evet var: Gamze. Kız arkadaşım olur. Bütün görüntüler var onda” dedim. “E ara bakalım gelsin ifade versin” dediler. Telefonu elime aldım ve bugün 50 kere aradığım Gamze’yi elli birinciye çaldırmaya başladım. Ulan Memo elli kere açmayan kız elli biri niye açsın. Telefon ötüyor, ötüyordu… içim oynuyodu korkudan. Polisler bana kitlenmişlerdi. 7. çalışı dinliyoduk artık. Ve Gamze telefonu açtı! Resmen zıpladım! Mutluluktan havalandım. “Gamzem” dedim. “Hayatımmm” dedim. Telefonu hoparlöre vurdum dinlesinler gerçekleri. Ama Gamze, ağlamaktan erkek sesine dönmüş sesiyle coşmuştu: “Ne var be terörist kılıklı! Arama beni bi daha. Hayatımda senin gibi hainlere yer yok…”
…
Polisler birden üzerime kapandı.
Birgün marmarayday'dım.işte ben köşede oturuyordum.Bir tane yaşlı teyze gelmişti ona kalkıp yer vermiştim.Ya daha ayağa kalkalı 5 saniye olmamış yerime genç bir kız oturdu.Dedim oradan kalkarmısınız ben size yer vermek istemedim falan dedim.Kız hemen caz yapmaya başladı.Suratına bakıyorum insanda azıcık utanma olur ya o bile yoktu.Onun yerine ben utandım yani nereye gidiyor bu gençlik.
