ahlaksızlıktan utanmak iyi ama her şeyden utanmak iyi değil. tanımadığın birine özel hayatı dışında bir soru sormaya utanmamak lazım ama insan o kişiyi tanımadığı için, kızar mı kızmaz mı bilmediğinden utanabiliyor. özel hayat dışında sorulan soru çok saçma değilse kızmaya da gerek yok bence. keşke daha önce de sorsaymışım.
bende orta okula kadar olan bir durumdu. 1 sene sevdiğim kıza merhaba bile demedim boşu boşuna sevdim geçti. belki yakınlaşsak sevgili olabilirdik çünkü o da bana sık sık bakıyordu benle göz teması içerisindeydi ama olmadı işte.
hiç olmaması iyi değildir, çok olması da. mutlu olmak isteniyorsa, kişi kendini soyutlamamalı ve öz güven denen şeyin içini doldurmak da gerekir. tabii ki, kavramlara verilen anlamlar da genelde ortak şeyler içerseler de, kişilere göre bazı farklılıklar içerebilir, bazı beklentiler de hayatta gerçekleşmeyebilir veya çabalar bazen boşa çıkabilir de, varsın çıksınlar azizim, yaşananlar da kucaklanmalıdır sevgiyle.
hülasa; hayatta hep aynı yere takılıp kalmak da iyi değildir, alışkanlıkların bazen değişmesi, yeni bilgiler, deneyimler edinmek, kendini geliştirmek bazen zor olsa da güzeldir. kendini yaşamdan sakınmaya da gerek var mıdır?, insan sadece bir kere yaşamıyor mudur, sonuçta?...
Büyük oranda mizaci özellikler altında değerlendirilebilecek doğuştan gelen bir özelliğimiz yani ruhumuza işlenmiş bir özellik olarak gorülebilir.
Fakat bu yetişme tarzı, kültür ve insanın kurduğu arkadaşlıklarla sosyal biri olup olmamasıyla beslenip veya ortadan temelli kalkabilecek bir şeydir. Kırılması gereken zincir gibidir. erken dònemde çocuğun aşması sağlanabilir. Aksi halde ileriki zamanlarda kişi sosyal fobik olabilir. Hatta daha da kötüsü toplumdan izole bir hayata bile götürebilir insanı. aileden 1 kişiye bağımlı olarak da sürdürebilir hayatını. Benlik saygısı düşük özgüven problemi yaşayan insanlar olarak kendilerine olan inançlarını bütünen yitirip kendilerine dair umutları kalmayan bireyler haline dönüşebilirler. Bu mümkündür.
Ve bizim gibi toplumlarda da, çocukken baskı, sindirme gibi yöntemlerle yetiştirilen insanlar arasında bu tip orneklere sik sık rastlanabilir.
Uzman desteği ve bilinç önemli. Çekingen utangaç diyerek çocuklarımızı bu kabul üzerine yetistirmemeli gormezden gelmemeliyiz. Onları kendine güvenen kendinden emin bireyler olabilmeleri için desteklemeli ve iyi egitmeliyiz.
aslında çekingenlikle ayrı olan bir durum halidir. utangaçlık daha çok, toplum tarafından ayıp karşılanacak, kendine yakıştıramayacağın şeylerden uzak olmaya çalışmaktır. çekingenlik daha çok, atılgan olamamaktır. hani utanacak bir şey olmadığını bilirsin, o konu, o anda ne konuşuluyorsa falan ama, yinede bir açılamamak durumu olur sizde. utangaçlık olması gereken bir şey. ama çekingenliğin sahası çok geniş konusu çok geniş. her şeye çekingen kalmak, sizi silik bir tip gösterir. ama utangaçlıkta saygı kazanırsınız. o çizgiyi ayarlarsanız zaten, size çekingen değildir, ama utangaçlığındandır o, açılır zamanla falan derler.
aslında utanmak insani bir duygu,etrafınızdaki hayvanlara bir baksanıza mesela kediler,köpekler herkes'in önünde cinsel ilişkiler,tuvaletini yapmalar falan dimi utanma var mı?
hayvan işte...
utanmak iyidir insanı insan yapan özelliklerden belkide en önemlisidir,belkide bu yüzden"eşref-i mahlukat" denmiştir insana.
biraz mükemmeliyetçilikle, biraz muhafazakarlıkla ve de gururlulukla bir bağı olduğu düşünülen algısal bir savunma, tavır, kabul edilmiş algısal veya duygusal bir hayata bakış, ve yahut bir pozisyon da demek belki yanlış olmaz. girişken insanlar ise aksine; dışa dönük ve kontr atakta olur, savunmaya önem vermez, onun derdi atağının kesilmemesidir, savunmayı aşmanın yollarını arar hep.
hülasa; diyemeyiz ki, utangaç olmayanda gurur ve mükemmeliyetçilik azdır, ama utangaç olanda daha fazladır, çünkü birikir. muhafazakarlık az olabilir tabii ki, o başka konu. utangaç insan sürekli savunma durumunda olduğu için sıkıştığında kendini daha da daralmış ve tehlikede hisseder. sessiz olandan dikkat etmeyi atalarımız belki de ondan söylemiştir...
Başa bela bir durumdur her ne kadar kimseye aldırış etme gibi tavsiyeler alınsada bitmeyince bitmiyor aslında insanları tanıdıkça onlarında konuştuklarını , hislerini dile getirdiklerini gördükçe anlaşılır benim neyim eksik bunlardan denebilir.
Erginlik- ergenlik dönemlerine doğru artık terkedilmesi gerekir. Konuşamama, ortamlarda kendini ifade edememe kişilikte büyük sıkıntılardır. Sorunu olanlara yardımcı olabilirim. *
