iki gün önce yaşadığım olayla artık iyice anladığım durum. bu sene yine ingilizce kursuna yazıldım. aynı kursa. ve kurda aynı. tekrar dersleri görmek istedim. hocamızda aynı olunca strese girdim. yoksa ingilizceden hiçbir şey anlamadı da mı tekrar geliyor hissi oluştu bende. ama hiç öyle düşünecek bir hoca değil tabii ki. laf aramızda çokta hoş zarif biri. swh. ders bitince biraz da heyecanla dedim ki; ben geçen sene de geldiğim için ortamı bozmuyorum değil mi, bir daha gelmek istedim dedim. aaa aşk olsun dedi, gel tabii yine öğreneceğin bir şeyler olacak, çaya da gel diyerek espri yaptı.ve utangaç olduğumu anlatan son bir cümle söyledi. normal konuşurken bile kızarıyordun, kızarıklığın geçiyor bak yavaş yavaş diyerek gülüşmelere de neden oldu. evet ben utangaç biriymişim diye yeni idrak etmedim tabii. çekingen bir yapım olduğunu biliyordum zaten. ama böyle kibarca yüze vurulması tebessüm oluşturdu. tabii bundan sonraları için çekingenliğin bokunu çıkarmamayı da öğrendim.
arsız olmaktan daha kötü değildir. utangaçlık ile çekingenliği, utangaç olmak ve çekingen olmak arasında kalanlar kadar, dışarıdan gözlemleyenler de karıştırıyor galiba ki "azcık arsız" ol diye bir tabir yükleniyor sanki. davranış ve kelimelerin uyumu konusunda en dikkat edilmesi gereken husus bu aslında. fazla utangaç birine, daha doğrusu fazlası çekingen birine, bu tutumundan kurtulması için arsızlık kelimesi altında buluşturuyoruz. halbuki " atılganlık" denilse kişi olaylara daha kendiliğinden bakacak.
erkek, kız farketmeksizin insan olan herkeste bir nebze de olsa olması gereken insani bir özelliktir. "ya ben hiç utangaç değilim" diyenler bu meziyetlerini kendilerinde olumlu bir özellik olarak görmesinler. utangaç olanlar hala daha içlerinde saf duygular besleyenler, insani yönlerini kaybetmemiş olandır.
hayata 5-0 geriden başlamaktır. yırtık olmak her anlamda kazandırır. misal dün fırına ekmek almaya gittim yanımada bozukluk almadım 5 tl aldım istediğim pide 6 tl imiş zaten bir kez rezil olunca iki tane küçük pide istedim halbuki tek pideye ihtiyacım vardı. diğer olaylarda ise genelde çekindiğimden konuşurken insanların gözlerine uzun süreli bakamam sadece 2-3 saniye sonra yeri , fayansları izlerim bu da diğer kayıptır.
Çocukluğumdan beri utangaç biriydim. ben annemin karnından çıkarken bile utanmışımdır kesin. en güzel halimle çıkabilmek için içeride çok kalmışım derdim ama erken doğmuşum bir de. Çocukken yakın akrabalarımın yanındayken bile sus pus olur, renkten renge girerdim. sebebi neydi bilmiyordum ama bende onlar kadar uzun konuşacak cesaret ve hayat tecbrübesi sanırım yoktu. hayatım boyunca utangançlık yüzünden duygularımı gizlediğim için zaten mutsuz muyum, mutlu muyum hiç anlamadım. hep bir telaş içinde onlara yetişmeye çalışıyordum. Lise bittiğinde artık eskisi kadar dar bir çevreyle görüşen biri değildim. ama çok şey götürdü mü utangaçlık benden? evet. söyleyemediklerim aklımın bir köşesinde biriktikçe birikti. şimdi biraz daha büyüdüm. uzun konuşacak cesareti kendimde buluyorum. bazen boş konuşmak istemediğim için susuyorum. bazen yine o eski "utangaç" çocuk olup köşeme çekiliyorum. ama hala kendimden kaçıyorum, insanlardan da. beni tam tanıyacakları zaman alışık olmadığım yakınlıktan korkup köşemde bekliyorum. kimi zaman utangaç olduğumu unutup sokakta anket yapanlarla, birşeyler satanlarla konuşuyorum veya konuşmaya çalışıyorum. bundan mutluluk duyduğum için kendime çok şaşırıyorum da bir yandan.
bu özellikten kurtulmak gerçekten çok zordur. bir de size "ne utanıyorsunn yeaa utanacak ne var konuş işte bizimle" diyerek aklınca size yardım etmeye çalışan gereksizlerin sözlerini önemsemeyin. tabi söylemesi kolay şimdi sen bunu söyledin ya o kişi hemen utangaçlığını yenecek bir anda çatur çutur konuşmaya başlayacak aq. bir insan başkasının yardımıyla bu özelliğinden kurtulamaz ancak kendisi bir anda farkında olmadan bitirir utangaçlığını yani mesela daha önceleri konuşurken utandığın bir insanla bir anlık samimi oldunuz diyelim o anda onunla çok kısa bir süre de olsa rahatça konuştuğunuzu fark ettiniz ondan sonra dersiniz ki aa ben galiba artık bu kişiyle konuşurken utanmayacağım diye düşünürsünüz ve rahatlarsınız.
