aynı zamanda benim bu. bazen bir bayanla ya da benden yaşça büyük biriyle konuştuğum zamanlarda yüzüm kızarır, eciş bücüş olurum böyle.. ne diyeceğimi bilemem, hafiften tebessüm etmeye çalışırım, o anı geçiştirmeye çalışırım..
özellikle de bu durum karşı cinsle konuşunca başıma sık geliyor, 55 yaşındaki hukuk profesörü hocamla bile konuşurken arada utandığım zamanlar oluyor.. hemen konuyu çarpıtmayın, ninem yaşında yahuu.. ama bende biraz çekingenlik var gibime geliyor..
utanmak, ayıp bir şey değil bence, hatta karşınızda ki insana saygı gösterdiğiniz, bu saygı çerçevesinde onun yüzüne bakamadığınız anlamını taşır..
edit: karşı cinsle konuşurken utanmamayı öğrenmeliyim..
utandığını belli etmiş insandır. Kimisinin yanakları, kimisinin ise komple suratı kızarır. Beyaz, buğday gibi tenlerde belirgindir. Esmerlerde pek çakılmayan durumdur.
bu benimdir. fakat dışardan bakıldığında samimi gözükse de bunu yaşayan için tam bir kabustur. olur olmaz yerde sizi ifşa eder. blöf bile yapamazsınız.
