Bir keresinde şu saç kesme edebiyatı yüzünden kestim sadece. Hakikaten acısını saçımdan çıkardım kesildikce sanki.
Ama bir kaç sene sonra kısa saç kullanmak isteyip bir kestirdim, bir daha her yaz kestirmek istedim. Şimdi güzel uzadı kış geldi falan diye ellemiyorum ama kısa saç rahatlık alışınca bırakamıyor insan.
Not; Erkek kesimleri kastetmiyorum. Keyif meselesi ama o nedir ya.
Edebiyatı yapılacak bir şey değil.Neticesinde bu da bir saç modeli ve gayet de normal.Bağımlılık yapıyor olması ayrı dert ama.Uzun saça geçmeyi bir türlü beceremiyorum.Zaten istesem de olmuyor bir senede anca normal boya geliyor saçım.
kişilik analizi yapmak gerekirse eğer hemcinslerine göre daha özgüvenli olan ve dobra takılan kişiler bunu yapıyorlar ilginç bir şekilde de yakıştığını gözlemliyorum belki de özgüvenleri buradan geliyordur.
3 yıl önce yaptım. Kuaförü bile kesmeye ‘sen kesmezsen ben evde keseceğim. Gönlün razı olacak mı kendi kestiğim saçla gezmeme?’ Diye ikna etmiştim. O koltuktan kalktığımdaki hafiflik, rahatlık, huzur hiç bir yerde yoktu. Bugün olsa yine yaparım. Tek sorun kışın kestirdiğim için bir süre ensem üşüdü. *
Bir de görenler ya hemen ‘depresyonda mısın?’ diye soruyordu ya da ‘saçını mı yaktın?’ Kendi hür irademle kestirdiğime bir türlü inanamamışlardı. Ben de açıklama yapmaya pek uğraşmadım doğrusu.
Tekrar söylüyorum. O rahatlama, hafifleme, ferahlık hissi... muhteşemdi. Sırf yine öyle kestireyim diye yine uzatıyorum.
Kısa saç kadinda çok seksi olabiliyor. Doğru sac stili bulunursa fark yaratır, örneğin carranberries in vokalisti allah rahmet eylesin o kadin adını hatırlamıyorum.
Edebiyatınıza.
Uzun saçtan sıkılmış işe okula giderken taramak yıkamak şekil vermekten darlanmış.
Amaaaan nasılsa kökü ben de bir de böyle deneyeyim diyen kızdır
Seneler öncesi aşık olduğum insan babam öldüğünde kestirdiğim, bir daha da asla uzatmamaya yemin ettiğim kısa saçlarım. Bir kızın saçından daha kıymetlisi varsa o gidince acılarını keser gibi kestirir saçlarını.
