-iki gün önce olmuş bir olay- incirli'de x pastanesinde garsonluk yapıyorum. iftar vakti. iki tane müşteri var. ikisi de iftarı bekliyor. birde patronun yeğeni var, o da bir masada arkadaşıyla oturmuş ezanı beklemekte. ben de geziyorum dükkanın önünde. birden saçma bir fikirle kaldırımın kenarındaki taşa çıkasım geldi. taşa çıkmamla, taşın yerinden çıkması ve benim yere düşmem bir oldu. tabi çaktırır mıyım? hemen ayağa kalkıp, ellerimi arkada birleştirip suratıma ciddi bir ifade takınmam bir oldu. gülmekten ağzı götüne kayan patronun yeğenine ciddi bir tavırla, bu taşları da kırık kırık koyuyorlar buraya. belediye hiç çalışmıyor hiç, diyip içeri girdim.
buz pateninde çizgiyi geçince bir güzel yere kapaklanmıştım ve tam o sırada arkadaşım video çekiyodu. hala facebook da duruyo galiba o video. birde sınıfça gitmiştik on, on beş kişi tam rezillik.
Kpss sınavına gitmek için evden çıkıp okula gidildiğinde nüfus cüzdanının memuriyet yapılan şehirde unutulduğunu anlamak ve hiç bozuntuya vermeden en yakın börekçiye gidip bir güzel kahvaltı yaptıktan sonra eve gidip zıbarıp yatmak.
küçükken köyde gübre için biriktirilen tezeklerin yanından geçerken arkadaşımın sakın basma demesi ve benimde üstü kuru niye basmayayım diye denemek istememle belime kadar boka gömülmek. ertesi gün çoraplarımı yıkanmış olarak okula getirmesi ve arkadaşlarıma rezil olmam büyük mallıktı doğrusu.
Birkaç gün önce bilgisayarda @ işaretini bulamamış olmam ve iş arkadaşımın göstermesi. Nasıl yapılacağı bir türlü aklıma gelmedi. Adımı mallar listesine yazmıştır sanırım.
Dondurma sırasında almanya forması giymiş çocuğa 'favorin kim?' Dedim. Futbolla ilgilenmediğini söyledi. 'E formayı kim aldı' dedim. Anneannesi almış.
Babasının yanında olduğunu unutup 'anneannenin favorisi kimmiş almanlardan zuhahhaha' deyip hunharca güldüm. Sonrası adamla göz göze geliş, sonrası hüsran.
Allahtan sevimliyim de adam külahı yedirtmedi bana.
Insanin kendi yaptigi malliklardir.
Dijiturk bozuldu, gunlerce calismadi, kapat ac ise yaramadi. Servisi cagirdim. 3 adam geldi. Meger fise takmamisim. Servis ucretlerini alip gittiler. Helal sana.
tatil icin yola ciktik. arabaya bindim. telefonum yok , tabi hemen panik ' dayi dedim hemen donelim mi? telefonumu unutmusum '. dondu adam ne yapsin. zaten sabahin koru. tam evin onune geldik ben telefonun ustune oturmuyormuymusum meger . allahim utansam mi ne yapsam . 'hadi git gel hemen dedi ' dayim. gittim kapiya biraz bekledim, elimde telefonla dondum.
Bu olay daha taze 2-3 ay anca oldu. telefon hattıma tl yükletmek için vodafone bayisine gittim 20 tl yükler misiniz dedim numarayı verdim çıktım gittim baya yürüdükten sonra telefonuma baktım tl yüklenmiş mi diye baktım gelmemiş, sonra gelir dedim telefonu koymak için elimi cebime attım ve 20 tl nin cebimde olduğunu fark ettim. başta kendi param zannedip sevindim. * sonra parayı vermeyi unuttuğum aklıma geldi kendime söverek onca yolu geri döndüm ve vodafone bayisine girdim. yüklemeyi yapan bayanın yanına gidip olanları anlattım * biraz güldü sonra yüklemeyi gerçekleştirdi ve oradan utançla çıktım kapşonumu ve karanlıkta izimi kaybettirdim. işte bu da böyle bir mallığım sözlük.
benim değil ama bir müşterinin yaptığı mallığı anlatayım size. denizliden üniversiteyi bırakıp dönmüşüm memlekete. evdekiler falan dumur oldu tabi. neyse benim pederde normalde memur ama bilgisayardan acayip anlar. ben üniversiteye gitmeden 2-3 yıl önce hem satış hem tamir yapan bir dükkan açmıştı. başta ufak bir yerdi sonra iş büyüdü dükkanın yeri falan değişti. ben okulu bırakıp gelince dükkanda çalışan elamana yol göründü tabi. dükkanın başına ben geçtim. bende çocukluğumdan beri zaten aşinayım o işlere. 2. mi 3. ay mı ne bir araba durdu dükkanın önünde. bir adam indi,bagajdan önce monitör sonra kasa, klavye, mouse alayını indirdi. hatta ve hatta hoparlörleri bile getirmiş.dedim anıl bu sefer yandın, kesin beceremeyeceğin bir iş,adam malzemelerin hepsini getirdiğine göre sıkıntı büyük demek ki. hafiften yusuf durumları başladı tabi bende. aletleri aldık içeri selamın aleyküm aleyküm selam fasılları geçti. adam dedi ki klavyenin rakam tuşları basmıyor ne yapabiliriz. dedim bir bakalım abi. makinayı kurup çalıştırdım wordü açtım kontrol ediyorum harbiden de harfler basıyor ama rakamlar basmıyor. sonra bir ara gözüm num lock tuşuna ilişti. işte o an neler hissettiğimi size tarif edemem. evet num lock tuşu kapalı. num lock'a bastım sonra rakamlara bastım ve yazmaya başladı. bak işte ey benim güzel abim, ya her şeyi anladım hepsi kabulüm, monitör, kasa, mouse,klavye bunları getirdin olaya kafan çok basmıyor diye. ulan hoparlörü neden getirdin be abicim. lan bundan ses çıktığı belli işte. bunu bilmek için alim olmaya gerek yok. o hoparlörü neden getirdin! neyse olayın şokunu atlatamadım ama adamı da bozmamak için tamam abi buyur senin iş oldu dedim. bu sefer de adam demesin mi bu yine 3-4 güne arızalanır sen bana bunun yenisini ver diye. zorla kendini kazıklattıracak! yok abi şöyleydi, abi yok böyleydi diye diye gönderdim adamı.şimdi ki aklım olsa bu bozulmuş deyip satardım yeni bir klavye orası ayrı. ne zaman num lock tuşu kapalı olsa aklıma gelir o adam. bu da başıma gelen böyle garip bir olaydı işte.
bir kızın suratına geğirdim ama isteyerek değil. utanıyorum lan kızı görünce bir de. özür de dileyemedim olayın şokuyla. şimdi dilesem zaten olmaz. amına koyim böyle işin.
lise zamanında en arka sıradayız 3-4 arkadaşla muhabbet ediyoruz küfürlü falan. o an arkadaşa siktir git diyeceğim ama hoca beni kaldırdı.
- berk kalk
+ ıh
- bu bu ise bu nedir ( soru işte amk )
+ siktir git
- ne dedin sen ?
+ siktir git
- dışarı gel hemen.
aslında düşündüğüm ile ağzımdan çıkan şeyler farklı ama çıktı artık.
hocada bana girdi. finali merak edenler adına..
