düşkünün dostu prens sebahattin. halen merkez bankası derince anadolu lisesinde görev yapıyor sanırsam koca bir nesile tarihi sevdirmiş adam. birkeresinde ingilizce sınavında bir dakikalığına kapının önüne çıkacağım demişti gülüp çıkmıştı. tabi yokluğunda sınıfta savaş çıkmıştı ama kazanan taraf biz olmuştuk bu kez. **
her şeyden çok sevdiğim hocamı -sözlükte adı var ama bakınız vermeyeceğim, kimseyle paylaşamayacak kadar çok seviyorum- birileri üzdükçe daha çok seviyorum işte...en çok seviyorum.
kimsecikler üzmesin onu.
ondaki güzelliği göremeyen gözlere şaşıyorum. nasıl kör olmuşlar anlamıyorum, anlayamıyorum.
*** buket buket papatyaları evliyalar şehrine giden yollarına sermek isterdim. kimsecikler onu üzmesin diye eskiden olduğu gibi gene onu üzenlere savaş açmak isterdim, tek tek hesap sormak isterdim. yeter ki kimse üzmesin onu.
unutulmaz hocalar değil...unutulmaz hoca...unutulmayacak hoca...bir tane...sadece bir tane...beliniz iki büklüm olduğunda, yaşlı başlı nine olduğunuzda dahi halâ haftada bir sefer telefonla arayıp her gün mail attığınız hoca....öğretmenler gününde, doğum gününde ufacık bir hediyeyle dahi hatırladığınız hoca...ona attığınız mailleri çıktı olarak alsanız yaklaşık 500 sayfa kitap edecek hoca...her şeyi anlattığınız, en özelinizi dahi paylaştığınız, en derininize sakladığınız utançlarınızı dahi paylaştığınız, sizi vicdanen rahatsız eden ne varsa kimseye anlatamazken anlattığınız, annenizle babanızla konuşamadıklarınızı dakikalarca telefonda anlattığınız çoğu zaman sayfalarca yazdığınız, en çok kıymet verdiğiniz hoca...bazen günlerce kavga ettiğiniz, ama anında pişman olduğunuz, onu üzdüğünüz her an için kendinizden nefret ettiğiniz, özür dilemek için kırk takla attığınız...sayfalarca mektup yazıp postaya verdiğiniz...ondan kalan ufacık hatırayı dahi odanızdaki dolabınızda muhafaza ettiğiniz hoca...size hediye etiği ne varsa onlara sımsıkı sarıldığınız hoca...yaş gününüzde kimse hatırlamazken tek hatırlayan hoca... canınızdan bir parça, en çok sevilen, baba, arkadaş, dost ama her zaman öğretmen, akademisyen...can yoldaşı...bir kalp parçası...sevilen, çok sevilen, en çok sevilen...
size yaşama sevinci aşılayan, güvenen, seven, hocadan çok daha ötesi...tanıdığım, yaradanın benim karşıma çıkardığı en tatlı insan...bazen bir baba, bazen en yakın dost, ama en çok öğretmen, akademisyen...benim nazarımda chomsky, benim nazarımda dünyanın en tatlı dilbilimcisi...
evliyalar şehrindeki o hocamı kimse üzmesin...dünyanın en güzel çiçekleri sizin olsun hocam, sizi çok seviyorum. çok seviyorum...
hiç unutmam, ortaokulda bir hocamız vardı: hem Türkçe, hem tarih, hem de müzik dersine girerdi. hocamızın çok işlevli olduğunu öğrendiğimiz bir müzik dersinde, hocamız hem mandolin çalmış, hem "yine bir gülnihal"i söylemiş, hem de bir arkadaşımıza tepik atmayı başarmıştır.
Atilla girgin.Marmara üniversitesinin değerli hocalarındandır.kariyeri parlaktır ama bunu bir hava kaynağı olarak görmez.tek gayesi adam gibi adam yaratmaktır.
-genç sınavda arkalı önlü 3 sayfa doldurmuş, genç sınavdan iyi bir not alacağını sanıyor..
-gencin canı çay istemiş, genç çayını almış gelmiş, sınıfta çayını içiyor...
-genç derse geliyor, kolundaki saate göre hareket ediyor ama genç yanılıyor; aslan senin saatine göre değil benim saatime göre hareket edeceğiz.
-genç en ön sırada oturuyor, ama sınav kağıdı derste uyuduğunu söylüyor.
halil ürflü, ilkokul öğretmenimdir. gırtlak kanserinden vefat etmiştir. rahmetle anıyorum onu. ömrüm boyunca asla unutamayacağım tek hocadır. bende emeği fazladır. tekrar tekrar teşekkür ediyorum ona.
ilk yardım dersinde hoca suni solunumu anlatıyodu..hocayla dalga geçiyoruz.kadın maketin kafasını alıp bana bi fırlatmıştı.rezil olmuştum tek kelimeyle.saniye hocamı unutamıyorum.
kültür dershanesi bakırköy şubesindeki tarihçi dilek gürpınar hocadır. caaanımdır, 17 yıl mürekkep yalayan bu bünyenin görmüş olduğu en muhteşem hocadır.
