yıllar önce oturduğumuz semtte bakımsız, yalnız, muhtaç görünümlü yaşlı bir teyze vardı, oturduğumuz semtte yere şifon bir örtü serer, öylece beklerdi.yada ben kendisini hep o vaziyette görürdüm.çocuk aklı bir gün teyzanin önüne para bıraktım belki 2. sınıfta falandım, teyze eline sopasını alıp bni kovalamaya başladı.inanılmaz incindim, ne olduğunu anlayamadan kaçtım, sonra düşündüm ve suçlulukla kendimden utandım, teyzenin dilenci olmadığını sadece sokakta çalışıp karton topladığını, oraya ise sadece dinlenmek için oturduğunu farkettiğim andı bu.teyze muhtemelen bir sene sonra hakkın rahmetine kavuşmuştur.bense o utancı bir ömür boyu boynumda taşıyıcam.yaşamak ve insanlar ne kadar enteresan bazen, ekdnim de dahil.
