hapşurup burnumdaki baloncukları havada görmem.. işin kötüsü nal gibi ortada tekli koltukta oturup seyircilere göz ziyafeti sunmam.yazık insancıklara. bir tek benim değil 33 + 66 kişinin de en unutulmayan an'ı oldu.
bazen çok mutlu olduğun bazende pişmanlıktan geberdiğini sandığın anlardır.olmaması gereken anlardır aslında.bazen bir ömür boyu sırtına abanan yük,bazense hep keşke dedirten yaşamanın en farklı ve en özel olduğu anlardır.
okuldan çıkıp fatura ödemek için toplu taşıma aracına bindim. ama geri dönmek için param kalmamıştı ve sırtımdaki çantada eşek ölüsü gibiydi. mecburen yürümek zorundaydım 1.5 km mesafeyi. muhabbet edecek kimse yoktu, bu bunaltıcı atmosferde sıkılmamak için çantamı açtım ve fermuar dergisini okumaya başladım. ara sıra direklere toslamamaya özen gösteriyordum. parkuru tamamladıktan sonra evin önüne ulaştım. merdivenleri binbir zorlukla çıktıktan sonra içeri girdim ve yorgunluğumu atmak için salondaki koltuğa yığılı verdim. bu arada çok susadığımı fark ettim ve doğruca mutfağa koştum. amacım susuzluğumu gidermekti. öyle kolaymış, gazazmuş falan uğraşmadan direkt olarak buz gibi suya sarılıverdim. kana kana suyumu içtikten sonra günün stresini atmak için odama yöneldim, fakat ne ile karşılaşacağımı bilmiyordum.
bir adet che tişörtüm vardı. heves edip almıştım zamanında. epey de özen gösterdim o tişörte. lekelemedim, yırtmadım vs. ama o ne yaptı sahibe. besle büyüt arkandan vursun derler ya o misal. kapıyı açmamla beraber 70'li yıllarda çekilen yeşilçam filmlerinde kurşun yiyen aktörler gibi bir metre arkaya sıçradım korku ile. çünkü malum tişörtün baskısındaki kült che portresi müthiş kudretli şekilde bana bakıyordu. içeride birisi var korkusu ile acayip tırstım. gerçekten karşımda birisi var sandım, e ifadesi yeter zaten che'nin. balmumu heykel kadar inandırıcı duruyodu. hakikatin farkına vardığım da ise avuçlarımı yere vura vura gülmekteydim...
O gün, gecenin bir vakti garaj önünde otobüsten indiği zaman. Dönerek şekilli bir iniş.
Komik olan o zaman bunu hatırlayacağımı söyleseler gülerdim. Ateşe atlayışımın adımıymış.
arkadaşlara direksiyon başındayken ' bakın bakıın naaapcaam ' diye el frenini çekerek drift yapma çabasındayken el frenini çekememek , kişilerin hunharca gülmesi, benim rezil olmam.
hiç unutulamayan anılardır. benim hiç unutamadığım anım; 1 dakika önceydi hiç unutamadığımız anılarla ilgili başlık açmayı düşünmüştüm. hey gidi dakikalar hey, zaman nasıl da hızlı geçiyor.
gece 03:30da kalkan shuttle bus için brüksel'in merkezindeki bir garda yaklaşık 6 saat beklemem gerekiyordu. gece yarısına doğru ortalık sakinleşti ve oturduğum bölümde 4-5 tane sokak çocuğundan başka kimse kalmamıştı. bir süre sonra çocuklardan biri yanıma geldi ve fransızca birşeyler söyledi. yiyecek istiyordu. o an çantamda türkiye'den gelirken getirdiğim ve 2 aydır yemediğim 1 paket eti tutku vardı. böyle küçük şeyler önemlidir bazen. neyse bu bisküviyi çocuğa verdim. götürüp arkadaşlarıyla paylaştı, yediler hep beraber. şu an gözümün önüne geldi o çocukların bisküvileri yiyişi. farklı bir duyguydu benim için.
ama işin ilginç yanı, bu olaydan 3-4 hafta sonra bir markette ilk defa bir türk ürünü gördüm. o da eti tutkuydu. deliler gibi sevinmiştik o an.
90 lı yılların başıydı.8 yada 9 yaşındaydım.Facebook/twitter/justin tv/uludağ söZlük hatta nokia3310 bile yoktu sevgili sözlük yazarları.Kısaca buralar hep tarlaydı.Neyse konumuza dönelim.Trt'nin maçları şifresiz yayınladığı zamanlarda spiker Beşiktaşın maçını anlatıyor: ''evet sayın seyirciler recep soldan bindirme yaptı,küçük hakanı mükemmel bir çalımla geçti,recep topu rıza ya verdi.Rıza müthiş bir ara pasla topu tekrar recebe verdi.receb Büyük hakan'ın sağından atıp solundan geçti.Recep durdurulamıyor sayın seyirciler.Recep gole gidiyor, kaleciyle karşı karşıya şuttttttttttttttt ve taç.''
Tam trene binmişken arkasını dönüp geri gelmesi beni şeritlerden kaldırıp sarmıştı... biz bir kez daha sarılmıştık ve son dakika sarılması ne kadar değerli idi.. kalbim yüksek hızlı trenden bile daha hızlı pompalıyordu kanımı.. Hayır hayır sevgilim Türkiye'deki yht değil belki fransa'daki gibi işte...
üstümde kot gömleğim , hardal sarısı hırkam, ispanyol paça kotum , mor bacıklı lacivert spor ayakkabılarım ve bej montum...
sen de benden sonra dayanamayıp yaktığın lacivert montun , krem kazağın çapraz olarak iki kahverengi desen vardı önünde ,kotun ve siyah sporların.. saçların her zamanki Kıvırcık hali .. Hayır hayır seni daha fazla tasvir edemiyorum sevgilim yüzüne gelemiyorum yüreğim dayanmıyor.
işte ben o gün giydiğim kıyafetleri bir daha giyemedim bir arada. Belki kokun kalmadı ama anın kaldı içimi de en çok o an da kalması yaktı..
unutmadım.. sadece bazı günler aklıma getirmedim seni hepsi bu.
eski sevgilimle denize gitmiştim yakın diye biraz yürüdük ve plaja vardık ben hemen şortu giyip suya girdim oda geldi tabi. palet gözlük var eski iskelenin altına girdim şortum bi yere takılmış yırtıldı sudan çıkarken bu görmüş bi baktım kahkaha atıyo havluyu getir diye yarım saat yalvardım gülmekten gidip getiremedi ve her neyse deniz sefası bok oldu. hala o rezil oluşumu kıçımı hiç olmayacak yerde milletin görmesini unutamam.
