"insanın, birinin kendini düşündüğünü düşünmesi en büyük yenilgisidir bana göre...
vakit geçer kimse kimseyi düşünemez olur çünkü.. unuttuğunu bile unutursun... "
bilemedim ne hissedeceğimi.acı bir şey,bir o kadar da gerçek. unutmak insanın fıtratında var ama vicdanında yok derdi bir zat.
(bkz: unut unutabilirsen)
daha çok küçük kardeşlerdir. ellerinden tutup bir yere görürsünüz, yolda liseden alev'e* rastlarsınız. bir kafede oturalım mı der; sen koşa koşa fitsin zaten. çocuğa bir dondurma alıp kafedeki oyun alanına bırakırsın, alevden yeni numarasını ev adresini alırsın, koşa koşa eve gidersin.* ev ahalisi yoklamada bir kişinin eksik olduğunu farkeder ve kapı çalar. bir polis abi, elini tutan sizin ufaklık. hayda bre pehlivan!
