daha çok küçük kardeşlerdir. ellerinden tutup bir yere görürsünüz, yolda liseden alev'e* rastlarsınız. bir kafede oturalım mı der; sen koşa koşa fitsin zaten. çocuğa bir dondurma alıp kafedeki oyun alanına bırakırsın, alevden yeni numarasını ev adresini alırsın, koşa koşa eve gidersin.* ev ahalisi yoklamada bir kişinin eksik olduğunu farkeder ve kapı çalar. bir polis abi, elini tutan sizin ufaklık. hayda bre pehlivan!
"insanın, birinin kendini düşündüğünü düşünmesi en büyük yenilgisidir bana göre...
vakit geçer kimse kimseyi düşünemez olur çünkü.. unuttuğunu bile unutursun... "
bilemedim ne hissedeceğimi.acı bir şey,bir o kadar da gerçek. unutmak insanın fıtratında var ama vicdanında yok derdi bir zat.
(bkz: unut unutabilirsen)
