aslına bakarsan unuttum seni,
ne içimde o büyük hasret var, ne de o koca özlem duygusu...
gözlerini bile unuttum sayılır. hele gülüşün hiç gelmiyor artık aklıma.
ne şarkılar seni anlatıyor ne de şiirler. ayrılıklara bile ağlamıyorum artık. kim gelmiş, kim gitmiş umurumda bile değil.
aşk bana artık o kadar uzak ki,
hani arada bir aklıma esiyorsun ama yüreğimdeki yerin tam olarak neredeydi onu kestiremiyorum... artık seni düşünürken boğazımda bir şeyler düğüm düğüm olmuyor eskisi gibi. sen giderken arkandan zırıl zırıl ağlayan o çocukta unuttu ağlamayı artık.
o da kabullendi sensizliği, sevgisizliği.
belki bazen isyan ediyor; unutmadım, unutamadım diye... ama ben artık unuttum seni. içimdeki çocukta sonsuza dek susmak üzere.
ve ben...
daha yeni anlıyorum senin koca bir yalan olduğunu.
tehlikeli bir sözcüktür. bunu sarfeden kişi bahsettiği şeyi kesinlikle unutmamıştır ama unutmak için nelerini vermezdir. aslında bilmezdir ki aslolan unutmak değil yokluğuna alışmaktır, hatırlayarak yaşamayı öğrenmektir.
