devamında gelen "kimi" sorusuna "kim olduğunu bile hatırlamıyorum" cevabı verilirse maksadına ulaşacak olan sözdür. yoksa evet unuttum derken bile hatırlarsın.
cocuklarin gelisim asamasinda "ne bakiyosun" cikarimindan hemen sonra gelir:
- ne bakiyosun olum?!
+ *sen ne bakiyosun?
- ben bakmiyorum ki
+ bakmiyosan benim sana baktigimi nerden biliyosun?**
ve bir gelisim asamasini daha tamamlamanin verdigi gururla beslenme cantasindan patatesli ekmegini cikarir... artik biraz daha buyumustur.
- şu 3.sorunun cevabı neydi?
+ unuttum ben onu valla.
- bir daha unuttum de bakiim?
+ niye ki?
- unuttum diyince hatırlıyormuşsun, öyle diyolar.
+ allah belanı...
birşeylerin unutulduğunu farketmek de hatırlamanın bir parçasıdır. başlangıçta süslü ve karmaşık bir laf gibi görünse de biraz düşününce doğruluğu kolayca anlaşılmaktadır.
unutmak yoktur, alışmak vardır, kimseyi unutamazsın geçmişse gönlünden bir kere, alışırsın sadece yokluğuna gün geçtikçe.
unutmayı unutmalısın en başta,
çektiğin tüm acılar, taptaze kalmalı aklında
umutlanmaktır unuttuğunu sanmak
unutma o yüzden
unuttum demek bile hatırlamak...
