"sil baştan" filmini hatırlattı bana. insan unuttuklarıyla mutlu olamaz en nihayetinde hatırladıklarıyla mutlu olur.Değişim gösterdiğini kendisinin de görmesi gerek bir yerde.
unutmak öğrenilmez... yaşadıklarınızdan sonra, kimi, neyi hangi rafa yerleştireceğinizi çok iyi öğrenerek, beynin kullanılmayan kısımlarına aktarma yapma becerisidir...
bilimkurgudur.
ancak, unutunca unutursun.
'Aaa unutmuşum lan' dersin.
Sonra unutulmayacak başka bişi yaşarsın.
'hiç unutmucam, unutanı siksinler' dersin.
sonra göte gelirsin, unutman lazım gelir.
'Mına koyiim, nasıl unutucam lan' dersin.
bir şarkı sözüyle anlatmaya çalışmak daha mantıklıdır. çünkü hakkında ne yazacağını bilmediğin bir şeyi tanımlayamazsın. gerçi benim dünyada tanımlayamayacağım ya da yazamayacağım pek az şey vardır. dibine kadar yaşamak kaderimiz birçok şeyi. ama bu sefer bir şarkı sözü olsun istedim. zihnim bomboş...
sen yoktun ben yalnız kalmayı öğrendim
acıya duvar gibi durmayı öğrendim
kaybolmuş bir dilin sözcükleri gibi
köksüz, bağsız durmayı öğrendim...
