bir aşığın hayat yazısında geçer. herkes bilir ki, her aşk ölümle bitmez. bazı aşklar vardır ki, hayatla biter, yaşayarak biter. aslında bitmez ya.. ama neyse!! yaşamaya mecbur kalır insan hem de onsuz yaşamaya. düşünür nasıl olur ki bu. nasıl yaşarım diye. ama zamanla olacaktır oysaki kişi bunu bilmez;
biliyorum sen yokken de yaşayacağım; ilk başlarda uykusuz geceler olacak. ağlamaklı bir ses tonum, ve hep yaşlı gözlerim. ağlayacağım biliyorum. çok ağlayacağım hem de. hem bazen gözyaşlarım yanaklarımdan süzülenler olmayacak ama ağlayacağım.
sonra ne yapacağım biliyor musun? her sabah kalkıp yatağımı toplayacağım. tekrar adım atmayı, tekrar yürümeyi öğreneceğim. düzenli olarak nefes alacağım. ilk başlarda tüm bunları kontrollü olarak yapacağım, nefes almam gerektiği hep aklımda olacak. ve günler böyle geçecek, bir süre sonra artık düşünmeden nefes alabilir durumda olacağım. düşünmeden yatağımı toplayabilir, düşünmeden yürüyebilir durumda olacağım. daha sonra geçmişte ne harika bir hayatım olduğuna bakacağım. senin ne kadar mükemmel olduğunu düşüneceğim. sanki sihirli bir değneğin varmış gibi,dokunduğun her şeyin ne kadar güzel olduğunu hatırlayacağım.
ben değişeceğim. artık eskisi gibi olmayacak hiç bir şey. eskisi gibi bakamayacağım. eskisi gibi omuzlarım dik yürüyemeyeceğim. korkak çaresiz. köşelerde yaşayan biri olacağım yavaş yavaş.
daha da sonralarda yolda yürürken insanlar çaresizliğimi anlayacak. hiç bir kıyafet kamufle edemeyecek benim düşük omuzlarımı. gözlerim donuk bakacak etrafa. ve genelde başım öne eğik olacak. asla başım dik yürüyemeyeceğim. yolda yürürken insanlara çarpmamak için yavaş ve kenarlardan gideceğim. ışığın yanmasını beklerken yola ilk çıka yaya ben olmayacağım. son çıkan yaya da... ortalarda duracağım hep. her zaman kendime sıradan insanların arasında bir yer arayacağım, sıradan insanların aralarında saklanmaya çalışacağım. hep bir fikrim varken susacağım. hiç şikayet eden adam olmayacağım. geç saatlere kadar çalış dediklerinde sesim çıkmayacak. itiraz etmeyeceğim. benimle dalga geçtiklerinde onlara cevap vermemek için duymamazlıktan geleceğim. sadece yanımda kimsecikler yokken şikayet edeceğim yoğun çalışma saatlerimden kimseler duymadan ve bu şekilde yaşamaya devam edeceğim. bu böyle sürüp gidecek, yıllar sonra emekli olduğumda. evinde pinekleyen üst komşunun çocuklarından sürekli rahatsız olan bir ihtiyar olacağım.
yaşlandığım zaman akşamları yalnız başıma yemeğimi yedikten sonra, herhangi bir şarkıyı dinleyip ağlamayacağım. zaman geçecek günden güne daha yaşlı bir adam olacağım. daha yaşlı ve daha yalnız bir adam. bayramlarda komşunun eğer olsaydı torunlarım yaşındaki çocuklari ellerimi öpecekler benden harçlık bekleyecekler. onların haricinde de kimseler benim ziyaretime gelmeyecek biliyorum, ama olsun ben yine de her bayram erkenden kalkacağım. hem artık eskisi gibi ağlamayacağım. artık, acıya dayanır durumda olacağım. gözlerim yaşlı olmayacak. çok uzun zaman geçecek ve hepsi geçecek. sakın yanlış anlama ha unutmayacağım sadece geçecek unutmak asla mümkün olmayacak belki, ama daha katlanılabilir olacak sensizlik. sonra bir gün televizyonun karşısında otururken bir melek göreceğim. ilk önce sen sanacağım hayatıma ilk giren ışık sendin çünkü, sonra hadi gidiyoruz diyecek bana ve beni alıp götürecek. ben ise seni belki bir daha görebilirim umuduyla sonsuzluğa koşacağım yaşlı kalbim ve romatizmalı ayaklarımda. unutmayacağım biliyorum ama artık daha az acı verecek sensizlik.
