yazarların unuttukları, unutmak istedikleri veya unutamadıkları için yazdıklarıdır.
her unutmak bir vedadır aslında; aklından o son izler silinene dek veda etmiş sayılmazsın o duyguya, o kişiye, o şehre. bu durumda unuttuktan sonra veda da edemeyeceğine göre her gidenin kalbi kırıktır akıldan. iyi günlerle beraber kötü günleri de unutmamalı, hepsini yeri geldikçe hatırlamalı ve ona göre şekillendirmeli hayatı. her veda bir yok oluştur, vedalar acıtır canı. eski sevgilimi unutmak istemem, bir sonraki sevgilimle sıfırdan başlamayacağım ki. doğduğum yeri unutmak istemem, şehir değiştirdim diye ben değişmiş olmam ki. canımı yakan şeyleri unutmak istemem, bana asıl güç veren onlar değil mi ki? veya güzel günlerimi... cennetin dünyadaki şubesini gezdiğim zamanları, gülümseten sözleri, sıkıca sarılmaları, hiçbir anıyı unutmak istemem. ben kimseyi ve hiçbir şeyi unutmak istemiyorum. beni ben yapan şey unutmadıklarımdır.
