insanın geçmişte yaşadığı acıları ve üzüntülerinin unutması, daha doğrusu unutmak istemesinin nedeni insanın kendi psikolojisini korumasıdır. aslında bunu istemeden beyin kendiliğinden yapar. ama size acı veren ve üzen durumla bağlantılı bir olay yaşadığınızda yada size o durumu çağrıştıran bir olayla karşılaştığınızda beynin derinliklerine itilmiş o istenmeyen olay yüzeye çıkar.
tekrar o güne gitmiş gibi duygular yaşarsınız. mutsuz olursunuz. sonra düşünmek istemezsiniz ve tekrar itersiniz içeriye. yaşam devam ederken yeni olaylar gelir yerleşir ön sıraya istenmeyen atılır arkaya. bu ölene kadar sürekli devam eder.
Şu insan bedeninde her şey somutlaşıyor da o içeri tıktığımız dışarı çıkardığımız, efendim geri çağırdığımız, çağrıştırdığımız vs. enteresan olayları yaşayan zihin, beyin somutlaşamıyor. Göremiyorum, dokunamıyorum, mesela elimle tıkayamıyorum içeri içeri, ya da içerden çekip teee uzaklara fırlatmıyorum. Çok enteresan be Sözlük.
insan öyle şeyleri unutuyor ki... annesini kaybetmenin acısını babasını kaybetmenin acısını ve daha bir sürü acıyı unutuyor. Unutmak bir savunma mekanizması haline geliyor.
