kova burcunun karakteristik özelliğidir. ama bu unutkanlık tamamen kafanın dolu olmasından kaynaklanır. yoksa zeka geriliğinden değildir. kova her daim bir şeyler düşünen bir burçtur.
evet evet şimdi yapıyorum ıkınıyorum ve unutuyorum eylemi değildir öncelikle . çoğu şey *unutulur zaman ile ya da bulunulan zemin parelelinde. unutmaya meyilli olduğunu beyan edenler hafızası en güçlü insanlardır kanaatimce bir dolu detay vererek başkalarına ya da kendilerine unutuklarını haykırırlar .unutmam diyenler ise unutmak isteyenlere göre o denli vefasız günümüzde. ama unutmaya dair umut var her daim .oda olmadı mı ? türkünün de dediği gibi oğlun kızın olsun hele unutursun *.
gün düşünme günü. Şapkayı öne alıp kafa yorma zamanı şimdi. Nasıl oldu bütün bunlar? Neden korktun benden? Hiçbirinin cevabını bilmiyorum. Defalarca yordum kendimi, ruhumu zorladım. Kalbimi sus diye azarladım çok kere. Seni sordum düşen her kar tanesine. imkansız dediler, affetmez. Ne hata yaptım dedim cevap vermediler. Üzüldün mü beni hayatından çıkarırken bilmiyorum ama ben üzüldüm sen içimden bağıra bağıra giderken. Seni tanıdığım ilk günden beri insandım tam anlamıyla. Gülen, oynayan, şarkı söyleyen, hayatla dalga geçen... Şimdi sensiz sadece gözyaşı döken koca bir et yığınıyım. Ruhumu bedenimden çekip almışlar gibi hissediyorum günlerdir. Sen asla inanmadın seni sevdiğime. ispatlamamı bile istemedin. Hayatı sorguladığım günlere sürgüne gönderdin beni. Haberin yok ölüyorum dedim defalarca. Ölmemeyi tercih ettim artık. Her saniye içimden bir şeyler kopsa da, yüreğim her an biraz daha parçalansa da yaşamaya karar verdim. Hatıralarım, mutluluklarım, acılarım, sevdalarım ve sevgiye hasret benliğim için yaşamaya. Varsın olsun kederler. Herkese nasip olmaz göğsünde demir yığını taşımak. Keyfini çıkarmaya bakıyorum bundan sonra yaşanmışlıkların. Gün gelecek unutacaksın dedin ama olmadı be canım. Unutamıyorum işte. Benim kara sevdam sendin belki de. Sen beni hiç hatırlamazken, ben seni asla unutmamış olarak göç edeceğim bu dünyadan. Belki yarın, belki şimdi, belki yıllar sonra... istemiyorsan sevme beni ama tek isteğim var senden. Unutma beni, seni sevdiğimi.
bazen sadece artık 'hatırlamadığını' kendine fazlasıyla telkin etmekten ibarettir. unutman gerektiğini bildiğin için hatırlamama eylemini gerçekleştirir gibi yaparsın. umursamazlık cübbesini giyersin.
bazen de öylece unutur gidersin. beyinde kalan ayak izlerinin büyüklüğüyle doğru orantılıdır.
Şimdi Bana Kalan Ardından
Bomboş Bir Hayat.Ve Bir O kadarda Dolu Kalbimin Yamaları..
Bir Avuç Göz Yaşı Ve Bir dünya Kadar Sevdan..
Gittin işte..
Bitti Bu sefer Dönüşü Yok...
Kalbim Alıştı Belki de Bu sefer ama Telafisi Yok..
Olmayacakta...
Unut Deme Sakın..
Unutmak için Sevmedim seni..
Kolay mı ki Unutmak o kadar Savaşın O kadar Acının O kadar Sevdanın Ardından Seni...
Hadi Sen Unutursun da belki beni,
Ben Es geçtim Unutulması Gereken Her şeyi...
unutmak yoktur.
unutmak olsaydı unutmak diye bir kelime türetmezdik. hiçbi' dilde.
ne tuhaf paradoks ki, belki gerçekten unuttuklarımız unuttuğumuzu bile bilmediklerimizdir.
unutamadıklarımız da, "çoktan unuttum" dediklerimiz.
ne söylersem tersi. yalancı bilinçler, mızıkçı sanrılar.
--spoiler--
çaresizlerin, fırtınalar arasında, bir gün oraya ulaşmanın düşünü kurdukları o acılı sığınak.
hayatımıza girenleri ya da girmek için kapılarımızı zorlayanları silmek aklımızdan, onlar yokmuş gibi davranıp onlar yokmuş gibi yaşamak.
geçmişi, o geçmişi yaşayan parçamızla birlikte çıkartıp atmak içimizden, atılan her parçayla birlikte içimizde bir boşluk kalacağını bilerek yapmak bunu.
ya da yaşanacak bir şeyler vaat edenleri, bir gün onları da unutmak zorunda kalacağımızı düşünerek, daha baştan unutmaya çalışmak, geçmiş gibi gelecekten de parçalar ayıklamak.
geçmişimiz ve geleceğimizle bir kazı yerine çevirmek hayatımızı.
--spoiler--
başarılması en zor eylemlerden. çoğu insanın yaşamında sanrı ya da yanılsamadan ibaret aslında. en olmadık anlarda hatırlanır en çok unutulduğu sanılan. yaşamak "şimdi"dir. "şimdi"yi yaşayamadıkça gerisi gelecek ya da geçmiş hayalinden başka nedir? şimdi yaşanabiliyorsa yoğunlukla geçmiş ve geleceğin etkileri asgariye indiğinden hiçbir şey unutulmaya değer olamaz. değer verilmesi gereken asla kaçınılamayan nefes alınan andır. kızmamak gerek kimseye unutulduğumuz için. herkesin anı yaşama hakkına saygı gösterilmeli. e tabii becerilebilirse boş vermek.
akil odalarini boşaltmak.
Zordur.
zira insanın kendi kendine başarabileceği bir şey değildir bu.hani kek yapmak için nasıl yumurta ve şekere gerek duyuyorsak; unutmak için de zamana ihtiyaç vardır.
unutmak insanoğluna verilen en büyük lütuflardan birisidir.
eğer bize yapılan haksızlıkları, kaybettiğimiz sevdiklerimizi ya da kötü hatıraları hep hatırlıyor olsaydık hayat daha da çekilmez bir hal alırdı.
