zordur. bağlandığın bir şeyse eğer çok çok zordur. acı çekersin, acıyı dindirmek icin yapabilceğin tek şey duygularını komple bertaraf etmektir.* tüm sıkıntı ve üzüntülerin kaynağında iradenin arzuları yer alır. tatmin edilmemiş bir duygu, kişiyi özlem ile dolu bırakır tatmin edilmeyen bir duygunun, unutamadığın sevgilinin yerini yenisi alana kadar da can sıkıntısı çekersin. iradenin bu egemenliğinden kurtulmanın tek yolu beğeniye layık bir "KiMSE" nin üzerinde derinlemesine yoğunlaşmamaktır. bahsedilen kimse bir dost, sevgili veya bir nesne bile olabilir. bu tür "kimse" ler kendi benliğimizi unutacağımız, içinde kaybolacagımız hatta "kimse" nin aynası haline gelebilecegimiz özel bir istek halini tetikler. ne var ki ; kolay elde edilen "kimse" den kurtulmak en az elde etmek kadar kolayken, kolay elde edemediğimiz "KiMSE" yi arzularımızın dışına atmak o derece zordur.
sen birilerini yere göğe sığdıramıyormuşsun, her gün tek kişilik hayatı iki kişilik yaşıyormuşun , kime ne ?
hayatın tatsız tutsuz geçiyormuş birileride yediğin yemek tuzsuz geldide beğenmedin sanıyormuş.
onu katmadan yediğin kazıklarında, yemeklerinde , şarkılarında tadı olmuyormuş kim anlar?
yağmur yağdığında elin onun elinde değilse toprak kokusu ciğerlerini yakıyormuş, o kadar yanıyormuşsunki
gözlerinden bir kaç damla ateşi sigarana vuruyormuşsun.
yolda giderken bi kaç kez neredeyse ölüyormuşsun , neredeyse olmasın istiyormuşsun bazen bu cümlede.
bazen cümle bile kuramıyormuşsun işte. seviyor musun diye sorduklarında hayır diyormuşsun,
sırf kendi sevgi anlayışlarıyla
kıyaslamasınlar diye. bilmiyorlarmış bağımlı olduğunu. geçer geçer diyorlar diye kızmıyormuşsun.
haklılar çünkü , gerçektende geçer.
arada bir aklına gelirmiş böyle, yıllar sonra. eski bir hikaye gibi gözlerinde aynı acı,
elin balkondan sallanırken öylece, bir ateş düşermiş kirpiklerinden sigarana.yine.
öylesine gelirmiş aklına işte.dermişsin,
'tamda benim kadar bir sen öldü bende.'
seni unutmak böyle bir şey işte.
--spoiler--
bir ismin bazen bütün hikaye unutulsa da kalbe batması, kiminin bir isimden ibaret kalması, kiminden geriye bir isim bile kalmaması.
--spoiler-- *
unutmak, yüreğinizde bir kemanın ağlamasıdır. ve yardımınıza koşan kanun da yüreğinizin iyice ezilmesine sebep olur. çok sevildiyse sevgili , zaman durur adeta.
en sert karardır unutmak. net olmalıdır. nokta koymaktır, virgül değil.
birçok kapsamı vardır aslında. hafızanı kaybetmiş gibi görünmek işine gelir, bu yüzden unutkan olursun ve herşeyi unutursun,
hayatından çıkarttığın insanları artık tınlamıyor gibi görünmek için unutursun,
kafan çok dalgın olur, ceketini koyduğun yeri unutursun,
küçümsenecek olmaktan korktuğun için nerde oturduğunu unutursun,
artık hastalık olmaya başlarsa unutkanlık, kendini bile unutursun.
insanoğlunun en büyük meziyet(!)lerinden biridir. arada tekrar hatırlar ama unutur insan. unutmak için yaşar, yaşamak için unutur. unutmak olmasaydı dünya yaşanmaz, hayat çekilmez olurdu. en acı günler bile unutulur. en sevdiğini toprağın bağrına verdiği günü, hayatını zindana çeviren, sağlığını, belki de bir uzvunu kaybettiği günü unutur.
