hayatta en çok değer verdiğin insanlardan birini kaybedince yapman gereken tek çözümdür bazen. gözünün yaşlarla dolmasına sebep olup daha çok hatırlamaktansa yüzünü. uyuyup, zamanın geçmesiyle unutacağını düşlemek daha mantıklı gelir nedense.
temelini bulmak icin ergenlik yillarina gidilmesi gereken durumdur.
kim cikardi unutmak icin uyumayi? tabi ki de ergenlik yillarimizda cozulemeyen sorunlarimizdan bir kacis olarak uyuyan bizler.
zaman icerisinde bu davranisi pek cok seye genelledik. sorun olunca gormezden gelip beklemememiz, mutsuz olunca uyku ile her seyi unutmaya calismamiz vb.
uyumak çözüm gibi görürsün ama; geçirmez hiç bir acıyı. bazen uyumak ve bidaha uyanmamak istersin. bu dünya öyle çekilmez bir hal alır ki. ayrılık aşk acısı yakın birini kaybetme bu gibi durumlarda olur genelde.
zamanın biran evvel geçmesini dilemek. uyuyup uayndıkdan sonra herşeyin düzeleceğini düşünmek. ağır depresyon durumu. şöyle bir düşündümde lohusa gibi yatıyordum amk, neyi çözecekse sanki. ama o an en mantıklı şey o gibi görünüyordu.
o eskidendi. artık unutmak için yeni nesil osbir çekiyor, vücudu hamlaşıp yatıyor ve böylelikle arzu, istek, seks, gibi duygularda bir nebze olsun bastırılmış olup şahıs mışıl mışıl uyuyor. tabi her allahın günü değil. ara ara, bazı bazı.
