hayatta en çok değer verdiğin insanlardan birini kaybedince yapman gereken tek çözümdür bazen. gözünün yaşlarla dolmasına sebep olup daha çok hatırlamaktansa yüzünü. uyuyup, zamanın geçmesiyle unutacağını düşlemek daha mantıklı gelir nedense.
uyumak çözüm gibi görürsün ama; geçirmez hiç bir acıyı. bazen uyumak ve bidaha uyanmamak istersin. bu dünya öyle çekilmez bir hal alır ki. ayrılık aşk acısı yakın birini kaybetme bu gibi durumlarda olur genelde.
3 ay psikiyatri kliniğinde bu davranışı sergiledim, unutmak için uyumaya çalıştım, günde 18 saatten fazla uyuyodum. geri kalan saatlerde 4 paket sigara bitiriyordum. bazen kusuyordum bu yüzden. sonunda modiodol adına uykusuz kalmamı sağlayacak ilaç verdiler. ilaca 3-5 gün direndim, o da çare etmedi. ama geçicek sabredin, geçiyor.
unutmak için uyumaya çalışırken uyuyamamakla sonuçlanır. denemeyiniz. ayrıca mantıklı bir insan unutmak istemeyi isterken bunu fiili bir eylem olarak gerçekleştirmez. neyi unutmaya çalıştığını düşünerek unutmaya çalışmak imkansızdır.
zamanın biran evvel geçmesini dilemek. uyuyup uayndıkdan sonra herşeyin düzeleceğini düşünmek. ağır depresyon durumu. şöyle bir düşündümde lohusa gibi yatıyordum amk, neyi çözecekse sanki. ama o an en mantıklı şey o gibi görünüyordu.
o eskidendi. artık unutmak için yeni nesil osbir çekiyor, vücudu hamlaşıp yatıyor ve böylelikle arzu, istek, seks, gibi duygularda bir nebze olsun bastırılmış olup şahıs mışıl mışıl uyuyor. tabi her allahın günü değil. ara ara, bazı bazı.
unutmak için uyumak, psikolojik bir eylem ve ileri boyutlara taşındığında depresyon habercisidir. insan sanır ki uyuyunca her eskiye dönecek, hiç yaşanmamış gibi olacak. oysa uyandığında anlar ki beyin hiç unutmuyor. unutmamak, unutamamak, insana verilen en acı özelliktir. uyuya uyana zamanla unuttuğumuzu sansak da sadece yaşananların etkisinin azaldığını farkederiz.
unutmak için uyunmaz uyuyunca unutulmaz.
acı çekmekten yorulduğun için uyursun biraz uzak kalayım uykuya dalayım ne de olsa kalktığımda
yine aç karna sigaramı içip buhulu gözlerle kedere dalacağım.
temelini bulmak icin ergenlik yillarina gidilmesi gereken durumdur.
kim cikardi unutmak icin uyumayi? tabi ki de ergenlik yillarimizda cozulemeyen sorunlarimizdan bir kacis olarak uyuyan bizler.
zaman icerisinde bu davranisi pek cok seye genelledik. sorun olunca gormezden gelip beklemememiz, mutsuz olunca uyku ile her seyi unutmaya calismamiz vb.
Acının dozaji tahammül edilebilen düzeyi aşinca yapılan eylemsiz. Aslında unutmak için değildir. Uyanıkken geçen zamana tahammül edilemiyordur kuvvetle muhtemel. Hiç bir şey kaybolmaz, sadece dönüşür. Acılar da öyle. Kaybolmaz,Geçmez, dönüşür. Siz uyur, uyanır, uyur, uyanirsiniz.. zaman geçer. Az buçuk daha katlanabileceginiz bir hale dönüşür.
