hatırlama gücüne benzer; ama daha zordur. çoğu insanda bulunmaz. kendini tekrar eden dert ve kederin panzehiridir. çoğu zaman mutsuzluk, bunun eksikliğindendir.
"zamanı geldiğinde tüm geçmişi unutarak kendini anın eşiğine bırakmasını bilmeyen, bir zafer tanrıçası gibi başı dönmeden ve korku duymadan bir noktada durmasını beceremeyen kimse, mutluluğun ne olduğunu bilemeyecektir."
Yanlış bir kanıdır, geçirdiği üzüntüleri devamlı unutmaya çalışan bir kadın biliyorum; o kadar unutmak istedi ki, sonunda alzheimer oldu. Sokağa çıkar ve evi bulamazdı, her şeyi unuttu; yemek yemeyi bile. Öldüğünde ise kurtulmuş dediler.
hatırlamaktan kasıt, bir oluş dünyasının esiri olup, onun içinde kaybolmaksa, insanların zayıflıklarının erdem bilinmesi yeni bir şey değildir. unutmayı bilen insan, ne zaman hatırlayacağını da bilen değil midir; ama unutmak, hatırlamaktan daha zordur ki bu güce sahip olmayanın yeltenmesi ona zarar veriyormuş.
